1kYBRBWHf

e 17A). En 1991, M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa propuxeran para esta especie pato rabudo
(10B); esta denominación tamén se empregou nalgunha publicación (4A). Na bibliografía ornitolóxica, o
nome portugués é arrábio (2A, 4A, 10A, 11B, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez recolleu para Anas acuta as denominacións populares de
albelo e pato de rabo longo na desaparecida lagoa de Antela, na Limia, Ourense (9A).
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, no Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez
Carracedo (1984), da editorial Akal, e no Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega (2000), de varios
autores, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en Anas platyrhynchos. O Dicionário da
língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, alén das denominacións
xenéricas indicadas en Anas platyrhynchos, inclúe a subentrada pato careto para designar
especificamente a Anas acuta e albelo, nunha das acepcións, para "unha clase de pato da Límia, de
pescozo branco". O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M. Gómez e P.
Benavente (1997), da editorial Galaxia, recolle pato careto e pato rabilongo como sinónimos
específicos para A. acuta.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. A voz pato está recollida na nosa literatura (véxase
Anas platyrhynchos).
● Etimoloxía / motivación semántica. Os modificadores rabilongo, rabudo e similares están
motivados polo rabo tan longo que ten esta especie en comparación con outros patos; albelo
seguramente estará relacionado coa vistosa cor branca do peito e do pescozo desta anátida (podería,
porén, tratarse dunha confusión; albelo emprégase tamén para A. querquedula, e cando menos a
correspondencia con esta especie tense identificado con certeza) e careto coa cor da cabeza, que é
diferente e contrasta coa do resto do corpo. Sobre a motivación semántica de pato, véxase A.
platyrhynchos.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. A escolla dunha
denominación específica estándar para A. acuta no ámbito da ornitoloxía especializada presenta un
pequeno problema en relación coa denominación de Clangula hyemalis, especie de presenza rara na
Galiza, para a que se usa o nome de parrulo rabudo ou pato rabeiro (e pato-rabilongo en portugués),
pois tamén é unha característica desta especie o rabo longo. Se se quixer manter pato rabilongo en
galego para Anas acuta (ou calquera outra denominación que aluda ao rabo), será preciso buscarlle
outra ben diferente para Clangula hyemalis (non pato rabudo ou pato rabeiro); e se se quixer salientar
o trazo do rabo longo no nome galego de Clangula hyemalis, haberá que procurar outro nome ben
diferente para A. acuta (non pato rabilongo). Usarmos para ambas as especies nomes tan
semellantes non ten moito xeito, na nosa opinión, porque non é nada bo de lembrar cal é cal, ou cal é
exactamente o adxectivo que se lle engade ao nome de A. acuta e cal ao nome de C. hyemalis (rabudo,
rabeiro ou rabilongo).
Neste sentido, pode haber varias solucións. Unha sería mantermos o nome de pato rabilongo
para A. acuta e usarmos outro ben diferente para C. hyemalis, como por exemplo havelda (que se usa
en castelán e é o nome islandés da especie) ou pato glacial (tomado do catalán ànec glacial, xa que
unha das definicións de glacial, que está nas zonas do círculo polar ou próximas a el, é ben acaída para
C. hyemalis).
Outra opción sería mantermos pato rabilongo para C. hyemalis (coincidiría coa denominación
portuguesa) e buscarlle outra ben diferente desa para A. acuta. Se soubésemos dunha denominación
galega popular clara, xeitosa e ben inequívoca para A. acuta, podía ser a solución. Nesta mesma liña,
outra solución pode ser usarmos para A. acuta o nome pato careto, proposto inicialmente por Penas e
Pedreira. Careto designa en galego un animal que ten a cara branca e o resto da cabeza negra, dun
modo que parece un capricho da natureza. A plumaxe da cabeza dos machos de A. acuta lembra ese
“capricho” cromático. Existe ademais a denominación pentumeiro careto para Melanitta perspicillata,
que tamén exhibe un contraste cromático na cabeza, mais cun nome xenérico ben diferente que o
identifica sen dúbidas.
Por último, como achega deste traballo, do mesmo modo que asubiador, lavanco ou cullerete,
tamén sería posíbel a designación do A. acuta cun nome curto como rabeiro, mantendo pato rabilongo
para C. hyemalis (que ademais así coincidiría coa denominación portuguesa). Rabeiro permitiría
ademais nomear facilmente unha especie americana moi semellante, Anas georgica, co nome rabeiro
americano. De modo semellante ao uso dos nomes xenéricos comúns para estas dúas especies que se
fai en inglés (que emprega Pintail ou Northern Pintail para Anas acuta, e Yellow-billed Pintail ou Brown
Pintail para Anas georgica) ou en italiano (que emprega codone ou codone comune para Anas acuta e
codone beccogiallo para Anas georgica), en galego empregaríase o mesmo nome xenérico con
modificadores diferentes: rabeiro (ou rabeiro europeo) para A. acuta e rabeiro americano para A.
georgica. Se fose pato careto americano, para alén de máis longo, non se correspondería exactamente
co aspecto físico (A. georgica non ten branco na cara); pato rabeiro americano ou pato rabilongo
americano, tamén un tanto longos, ofecerían confusión se se mantén pato rabilongo para C. hyemalis.
O nome curto rabeiro para Anas acuta sería na nosa opinión o máis acaído. Alén diso, rabeiro/rabeiro
americano daría máis forza ao sistema de nomenclatura dos patos, pois habería os pares
67