1kYBRBWHf

sonoras voces que emite; grande fai referencia ao seu tamaño; bravo indica que é unha especie
salvaxe, non domesticada.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. M. A. Conde Teira e T.
A. Vidal Figueroa comentan que cisne é o nome xenérico vivo na fala, e ciño é un arcaísmo (10B).
Como vimos, C. Pedreira e X. M. Penas sistematizaron igualmente as denominacións deste grupo de
especies co nome xenérico de cisne.
No que fai referencia aos modificadores para a súa caracterización específica, grande non
parece, na nosa opinión, moi específico ou característico, xa que Cygnus cygnus ten o mesmo tamaño
que Cygnus olor; bravo tampouco o é moito ─a pesar de que é o modificador en portugués─, pois
tamén sería ben válido para Cygnus columbianus e para otras especies de cisnes (comparados calquera
deles con Cygnus olor, a especie que máis se achega ao xénero humano). Talvez outro adxectivo, como
cantador, sería moito máis específico e inequívoco para Cygnus cygnus (das tres, é a especie de cisne
que máis barullo mete), formando así un sistema de nomenclatura coa denominación cisne mudo para
Cygnus olor, que fai referencia ao mesmo trazo, a voz. (O adxectivo castelán con que se designa
especificamente Cygnus cygnus é cantor e de modo similar o adxectivo catalán específico é cantaire).
A este respecto, lembremos que o uso de cantor/cantador en galego non é exactamente o
mesmo que en castelán. En galego, "cantor" ten un uso moi marcado como substantivo e "cantador"
ten un uso moi marcado como adxectivo (por tanto, en principio cisne cantador sería o correcto). En
castelán cantor ten un uso moito máis versátil, con moita frecuencia ten función tanto de adxectivo
como de substantivo, en tanto que cantador, aínda que tamén se usa como adxectivo ten un uso
particularísimo como substantivo, que non é o caso do galego.
A pesar de que en xeral e na medida do posíbel téntase ─neste traballo e en xeral na ornitoloxía
galega─ unha harmonización coas denominacións portuguesas, pensamos que Cygnus cygnus debería
ser unha excepción: o modificador usado en portugués no contexto da ornitoloxía especializada, bravo,
aínda que se pode adoptar perfectamente en galego é moi inespecífico. O mesmo acontecería coa
denominación ganso bravo para Anser anser.
cisne pequeno Cygnus columbianus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Ciño pequeno foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño, en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B);
utilizouse na primeira guía de aves destes autores (1A) e recolleuse nalgunha outra publicación (2A).
Cisne pequeno foi proposto en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa
(10B e 12B); este nome tamén se empregou nas seguintes guías de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira
López (5A e 22A) e tense recollido ou empregado nalgunhas publicacións ornitolóxicas (4A, 10A, 12A,
13A e 14A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é cisne-pequeno (2A, 4A, 1D e 2D).
● Nomes populares. É unha especie moi rara na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares galegas, bardante a xenérica.
● Dicionarios consultados. Nos dicionarios consultados aparecen as entradas xenéricas e as
matizacións xa apuntadas en Cygnus olor.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase Cygnus cygnus.
● Etimoloxía / motivación semántica. Os termos cisne e ciño, como xa se comentou nas
especies anteriores, veñen do latín cygnus. O modificador pequeno fai referencia ao seu tamaño, pois
é o máis cativo das tres especies.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. A respecto de cisne /
ciño, véxase esta mesma alínea para C. cygnus.
cisne negro Cygnus atratus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Cisne negro foi o nome galego que se utilizou
nalgunhas publicacións ornitolóxicas (16A e 17A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é
cisne-preto (1D e 2D).
● Nomes populares. Trátase de animais soltados ou fugados de cativerio, non autóctonos da
fauna do país, e son moi raros de ver, polo que non existen denominacións populares na fala galega.
● Dicionarios consultados. Nos dicionarios consultados aparecen as entradas xenéricas xa
apuntadas en Cygnus olor.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase C. cygnus.
● Etimoloxía / motivación semántica. Cisne, como xa se comentou nas especies anteriores, vén
do latín cygnus. O modificador negro fai referencia á súa plumaxe, característica que o diferencia nun
chiscar de ollos das especies anteriores.
55