1kYBRBWHf

● Outros apuntamentos e consideracións:
.-Ás veces a lingua galega permite escoller indistintamente entre dous termos, pois tan
galego é un como o outro. Este por exemplo é o caso de merlo e melro, rula e rola ou
butre e voitre. Todos eles pertencen ao acervo lingüístico galego e aparecen nos
dicionarios. Para o contexto concreto da ornitoloxía galega especializada, escolleuse mellor
melro, rola e butre, só por harmonizarmos estas denominacións na medida do posíbel coas
denominacións portuguesas, un aspecto interesante para o colectivo ornitolóxico galego
(véxase a este respecto os textos de Turdus merula, Streptopelia turtur e Gyps fulvus).
.-Se había un erro gramatical no nome galego, como pilro *canelo (Tryngites subruficollis),
corrixiuse directamente (neste caso, por pilro canela; véxase esta especie ou Tadorna
ferruginea para máis explicacións).
.-Unha cuestión talvez menor é a expresión, nos nomes dos paxaros, dunha característica
referida a unha parte do corpo: ao bico, ás patas, ás ás, ao pescozo, ao rabo etc., no sentido
de que habería para algúns deles dúas posibilidades de enunciarmos o modificador: unha
forma preposicional e unha forma contracta. Así, por exemplo: mobella de bico branco ou
mobella biquibranca; picanzo de cabeza rubia ou picanzo cabecirrubio; gaivota de
patas amarelas ou gaivota patiamarela etc. (no caso do pescozo non parece que haxa
outra formulación posíbel que a preposicional: mergullón de pescozo negro, non sendo
mergullón pescozonegro). No contexto da ornitoloxía especializada, que é onde se
formularon estes nomes tan específicos, non houbo un criterio uniforme a este respecto:
pentumeiro de á branca (sempre) fronte a cerceta aliazul (sempre, nunca de á azul);
noutros casos rexístranse as dúas propostas: tanto a de gaivota de cabeza negra como a
de gaivota cabecinegra. A lingua galega ofrece ambas as posibilidades de modo totalmente
equivalente e correcto. Se quixésemos harmonizalo coa ornitoloxía portuguesa, a tendencia
iría cara ao uso da formulación preposicional. Por outro lado, porén, particularmente nas
especies máis comúns, hai quen prefire mellor que os nomes sexan curtos por comodidade,
posto que son nomes que usamos moitas veces. Sexa como for, non parece unha cuestión
demasiado importante. Nesta reformulación escolleuse ás veces unha e ás veces a outra
opción. Se cadra o mellor sería, de primeiras, sermos conscientes de que as dúas
formulacións son posíbeis, mais deixalo aberto e que o propio uso fose escollendo unhas
formas ou outras para as diferentes especies.
.-Nos nomes dos paxaros que fan referencia a un lugar, para os que a nosa lingua permite
bastante flexibilidade na formulación quer coa preposición de, quer coa contracción desta
preposición co artigo (da, do), unificouse co emprego da preposición contraída co artigo:
poliña da Carolina, paspallás da Virxinia, ganso do Canadá etc. e de igual modo cando se
alude ao seu hábitat: galiña do río, perdiz do mar, pita do monte, andoriña dos penedos
etc.
.-Outros casos en que a lingua permite tamén flexibilidade entre de / do, da –aínda que
expresarían matices diferentes– son os nomes que aluden a unha parte do corpo, para os
que se unificou co emprego da preposición de: andoriña de cu branco, carrán de bico curto,
pica de gorxa rubia etc., e igualmente só coa preposición de cando se fai referencia a unha
persoa: picafollas de Bonelli, falaropo de Wilson etc.
.-Os nomes que se apuntan na lista entre parénteses, que engaden un modificador do tipo
común, europea etc., como se indicou ao longo do traballo, normalmente úsanse só nun
contexto en que tamén se está a falar doutras especies que teñen ese mesmo nome
xenérico, para diferencialas ben. Se non for nese contexto, non é preciso engadirmos os
modificadores común, europea etc. que aparecen nos nomes entre parénteses.
.-Un caso particular é a escolla dos modificadores para a caracterización específica de Anser
anser, Cygnus cygnus e Aythya ferina. Os nomes ganso bravo para Anser anser, cisne
bravo para Cygnus cygnus e parrulo chupón para Aythya ferina son moi inespecíficos, xa
que estes mesmos modificadores (bravo ou chupón, segundo o caso) se poderían aplicar a
todas as especies do xénero Anser e do xénero Cygnus (bravo) ou a todas as especies do
290