1kYBRBWHf

III.
Conclusións
● A respecto dos nomes vernáculos:
A suma das achegas das persoas que recolleron nomes populares dos paxaros de
practicamente todos os puntos da xeografía galega, nomeadamente ao longo das décadas
dos anos 70, 80 e 90 do século XX, é un auténtico tesouro léxico. Como acontece na
totalidade das linguas europeas, as denominacións populares galegas son as máis das veces
xenéricas (gaivota, mazarico, pilro, ferreiriño, escribenta etc.), quere dicir, non temos
nomes populares que diferencien, por exemplo, as varias especies de gaivotas, de mazaricos
ou de pilros. Só cando unha especie é a única representante do seu xénero na nosa xeografía
e máis aínda cando é abundante e coñecida por algunha característica rechamante (quer a
súa plumaxe, a súa voz ou o seu comportamento), ten nomes populares específicos: bubela,
ouriolo, pega rabilonga, lavanco, pita da auga etc.
Talvez pode chamar un pouco a atención a enorme variación local dalgunhas
denominacións (birrio, cirrio, escirrio, xirrio e irrio para Apus apus, por exemplo), mais
non deixa de ser un fenómeno habitual en todas as linguas. Tamén é normal que os nomes
vernáculos presenten ás veces ambigüidade: ao compararmos unha zona da Galiza con
outra, dá a impresión de que hai unha mestura ou troco entre os nomes das especies, de
maneira que o mesmo nome (por exemplo, andarríos), segundo a zona, está aplicado a
paxaros ben diferentes (aínda que todos eles teñan en común que andan no río, por
exemplo). Isto non é impedimento para que moitos destes nomes fosen e sexan a base para
a elaboración das denominacións estándares específicas, escollendo aqueles que son moito
máis frecuentes ou que identifican máis claramente as aves ás que se refiren.
O interese do coñecemento das denominacións populares radica en parte no interese
pola nosa lingua e polas particularidades da nosa cultura, mais tamén en que algunhas desas
denominacións son a base da maioría dos nomes estándares actuais. A pesar de que neste
traballo se apuntan centos destes nomes, aínda ha de haber de seguro moitos máis. O maior
coñecemento dos nomes vernáculos pode levar a valorar a asignación dun ou doutro nome
para algunha especie, ou mesmo pode achegar algún novo nome máis claro, inequívoco e
xeitoso que os considerados até a actualidade no contexto da ornitoloxía especializada
galega. No futuro, se cadrar, o coñecemento de novas denominacións populares pode
283