1kYBRBWHf

editorial Galaxia, recóllese a voz pigarzo, como “certo paxaro”, que podería estar referida ás especies
do xénero Lanius. No Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo
Blanco, aparece a entrada xenérica picanzo, na que se especifica a denominación de picanzovermello
para L. collurio. Nos outros dicionarios consultados, non se atoparon denominacións nin
xenéricas nin específicas para esta familia.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Fuco G. Gómez emprega a voz pigarzo, que talvez
estea referida de forma xenérica a estas especies, n' O idioma dos animás (1937): "...cuxos
verdadeiros nomes iñoramos: a cegoña, o pigarzo..." .
● Etimoloxía / motivación semántica. Picanzo está relacionado dalgunha maneira con picar;
talvez faga referencia aos seus hábitos predatorios ou talvez ao seu bico groso e curvado. Os
modificadores vermello, de-dorso-ruivo e similares están relacionados coas cores da súa plumaxe.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. Pega rebordá é unha
denominación propia de Garrulus glandarius, que ás veces se usa tamén para as especies do xénero
Lanius.
picanzo pequeno Lanius minor
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Picanzo pequeno foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén
en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B). Utilizouse nas
guías de aves de Penas Patiño e Pedreira López (1A, 5A e 22A) e recolleuse ou utilizouse tamén noutras
publicacións ornitolóxicas (2A, 6A, 8A, 10A, 13A e 14A). Na bibliografía ornitolóxica, os nomes
portugueses son picanço-pequeno e picanço-de-mascarilha (2A, 1D e 2D).
● Nomes populares. É unha especie moi rara na Galiza e non se lle coñecen nomes populares
específicos. Algunhas denominacións xenéricas están apuntadas nas outras especies de Lanius.
● Dicionarios consultados. No Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da
editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada xenérica picanzo, na que se especifica a denominación de
picanzo-pequeno para L. minor. Nos outros dicionarios consultados, non se atoparon denominacións
nin xenéricas nin específicas para esta familia, agás posibelmente pigarzo, recollido no Diccionario
galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da editorial Galaxia.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Sobre o emprego de pigarzo, voz que talvez estea
referida a estas especies, véxase Lanius collurio.
● Etimoloxía / motivación semántica. Para picanzo, véxase L. collurio. O modificador pequeno
está relacionado co seu tamaño; de-mascarilha alude ás manchas negras que ten na cara, que
parecen un anteface.
picanzo de cabeza rubia Lanius senator
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Picanzo rebordá foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas guías de aves destes autores (1A, 5A e 22A), no Atlas de vertebrados de Galicia (7A) e recolleuse
ou utilizouse tamén noutras publicacións (2A, 6A, 11A e 11B). Picanzo cabecirrubio foi o nome
proposto en 1999 no traballo de M. A. Conde Teira (12B); tense empregado ou recollido nalgunhas
publicacións ornitolóxicas (8A, 10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A). En 1991, M. A. Conde Teira e T. A.
Vidal propuxeroan a denominación de picanzo encapuchado (10B). Na bibliografía ornitolóxica, os
nomes portugueses son picanço-barreteiro, picanço-de-barrete e picanço-de-barrete-vermelho
(2A, 10A, 11B, 1D, 2D e 3D; o primeiro con máis frecuencia).
● Nomes populares. Na primeira guía de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López
apúntase a denominación popular xenérica –impropia, indican xa os autores– de pega rebordá (1A).
Esta mesma denominación tamén se recolle no Atlas de vertebrados de Galicia (7A). F. Bernis Madrazo
rexistrou a voz xenérica picanzo no oeste da provincia de Zamora (11B). Outras denominacións
populares están apuntadas en L. meridionalis.
● Dicionarios consultados. No Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da
editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada xenérica picanzo, na que especifica a denominación de
picanzo-rebordá para L. senator. Nos outros dicionarios consultados, non se atoparon denominacións
nin xenéricas nin específicas para esta familia, agás posibelmente pigarzo, recollido no Diccionario
galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da editorial Galaxia.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. A respecto do emprego de pigarzo, voz que talvez
estea referida a estas especies, véxase Lanius collurio.
● Etimoloxía / motivación semántica. Para picanzo, véxase Lanius collurio. Os modificadores
252