1kYBRBWHf
1kYBRBWHf
1kYBRBWHf
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ornitolóxica, o nome portugués é pica-pau-malhado e pica-pau-malhado-grande (2A, 10A, 11B,<br />
1D, 2D e 3D).<br />
● Nomes populares. Canto a denominacións populares específicas, na primeira guía de aves de<br />
X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López apúntanse de maneira específica para Dendrocopus major peto<br />
poldro, peto pega, pitocallo e picapinos (1A). No Atlas de vertebrados de Galicia tamén se recolle o<br />
nome de paxaro carpinteiro para esta especie (7A). F. Bernis Madrazo cita a Ríos Naceyro (1850),<br />
que dá o nome galego de peto negro para esta especie, e a L. Iglesias (1927), que dá o de pito *rey<br />
(11B). C. Pedreira López et al. rexistraron os nomes de peto real, cabalo rinchón e cabalo relinchón<br />
para Dendrocopus major no concello de Ames, na provincia da Coruña (9B). Unha mención especial é<br />
precisa para o traballo lexicográfico publicado en 1977 na revista Verba, "Nomes galegos de aves<br />
piciformes", de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López; estes autores rexistraron voces para esta<br />
familia de paxaros en varios centos de localidades das catro provincias galegas e recolleron ademais a<br />
bibliografía existente verbo estes nomes; as denominacións específicas que recolleron para D. major<br />
(aínda que as mesmas voces, noutras localidades, empregábanse para outras especies da familia ou de<br />
forma xenérica) foron as seguintes: peto poldro, pitocallo, pito real, pitorrei (3B). Por outra banda,<br />
X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López tamén rexistran ou recollen tamén unha morea de voces<br />
identificadas co xénero Dendrocopus (en principio, poderían ser aplicadas a D. major, D. medius e D.<br />
minor, aínda que, con diferenza, a especie máis frecuente é D. major): cabarco, peto, peto raial,<br />
peto real, picapaus, picapinos e piquelo (3B). Outras denominacións populares xenéricas tamén<br />
aplicábeis a esta especie están comentadas en Picus viridis.<br />
● Dicionarios consultados. Nos dicionarios consultados atopáronse as entradas cos nomes<br />
xenéricos indicados en P. viridis. Ademais, no Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995),<br />
da editorial Sotelo Blanco, especifícase a denominación peto real para Dendrocopus major; na entrada<br />
páxaro ou paxaro inclúe tamén a subentrada páxaro-carpinteiro e dá como nome científico D. major<br />
para esta denominación; na entrada mazarico, nunha das acepcións, identifica esta voz con peto<br />
verdeal (P. viridis) e con peto real (D. major). O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C.<br />
Noia, X. M. Gómez e P. Benavente (1997), da editorial Galaxia, recolle peto pega, peto poldro, peto<br />
real, picopallo, picapinos, pitocallo, pitorreal e pitorrei como sinónimos específicos para D. major.<br />
O Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega (2000), de varios autores, inclúe as subentradas peto real,<br />
peto pega e peto poldro na entrada peto, que fan referencia especificamente a D. major.<br />
● Uso dos seus nomes na literatura galega. A respecto do emprego de denominacións xenéricas<br />
na nosa literatura, véxase P. viridis.<br />
● Etimoloxía / motivación semántica. X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López comentan que<br />
peto pega e peto negro fan referencia ás cores brancas e negras da plumaxe desta ave; peto poldro<br />
ten a ver co seu canto, similar ao rincho dun cabalo (3B). Por outro lado, os modificadores portugueses<br />
malhado e grande fan referencia respectivamente ás costas, manchadas de branco e negro, e ao seu<br />
tamaño, o maior do xénero Dendrocopus. Outras puntualizacións semánticas están anotadas en P.<br />
viridis.<br />
peto mediano Dendrocopus medius<br />
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Peto mediano foi o nome proposto por C. Pedreira<br />
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén<br />
en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); utilizouse nas<br />
guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e 22A), no Atlas de vertebrados de<br />
Galicia e recolleuse ou utilizouse tamén nalgunhas publicacións ornitolóxicas (2A, 8A, 10A, 12A, 13A e<br />
14A). Na bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son pica-pau-mediano e pica-pau-médio<br />
(2A, 1D e 2D).<br />
● Nomes populares. É un paxaro moi moi raro na Galiza e non se lle coñecen denominacións<br />
específicas. Algunhas voces populares xenéricas tamén aplicábeis a esta especie están comentadas en<br />
Picus viridis.<br />
● Dicionarios consultados. Recollen os nomes xenéricos indicados en Picus viridis.<br />
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Sobre o emprego de denominacións xenéricas na<br />
nosa literatura, véxase Picus viridis.<br />
● Etimoloxía / motivación semántica. Os modificadores mediano e similares fan referencia ao<br />
seu tamaño, intermedio entre o de D. major e o de D. minor. Outras puntualizacións semánticas están<br />
anotadas en P. viridis.<br />
peto pequeno Dendrocopus minor<br />
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Peto pequeno foi o nome proposto por C. Pedreira<br />
193