1kYBRBWHf

● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. O termo común
engádese ao nome, normalmente, cando se está a falar tamén doutras especies que teñen o mesmo
nome xenérico, aínda que non se observaren na nosa xeografía, para diferenciala delas.
bufo pequeno Asio otus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Mou foi o nome proposto por C. Pedreira López e X. M.
Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse na primeira
guía de aves destes autores e recolleuse noutras publicacións ornitolóxicas (1A, 2A e 18A). Bufo
pequeno foi proposto en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e
12B); empregouse nas seguintes guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (5A e 22A),
no Atlas de vertebrados de Galicia (7A) e tense recollido ou empregado tamén noutras publicacións
(3A, 8A, 10A, 13A, 14A e 15A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é bufo-pequeno (2A,
10A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez rexistrou moucho para esta especie nas terras da Limia
(9A). Xurxo de Vivero e a SGHN tamén apuntan a denominación de mou (3A e 7A).
● Dicionarios consultados. Non se atopou unha denominación específica para Asio otus. No
Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da editorial Galaxia, aparece a entrada
noitebra identificada coa voz castelá búho, e a castelá búho identificada coa galega moucho. O
Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez Carracedo (1984), da
editorial Akal, dá para a voz castelá búho as voces galegas bufo, moucho e noitebra. No Dicionário
da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada bufo, que
fai referencia de maneira xenérica a aves nocturnas de rapina, e a entrada cavón, denominación
identificada xenericamente coas voces moucho, bufo, bubo (esta última non ten entrada propia).
● Uso dos seus nomes na literatura galega. A respecto do emprego de bufo, véxase Bufo bufo.
● Etimoloxía / motivación semántica. Sobre a etimoloxía e semántica de bufo e moucho,
véxase Bubo bubo e Athene noctua, respectivamente. I. Alonso Estravís explica a orixe de cavón como
onomatopeica, da voz cavarcavar, que podería ser de A. noctua (mais parece máis propia doutras aves
moi diferentes, do xénero Caprimulgus, tamén crepusculares). O modificador pequeno fai referencia
ao seu tamaño, en comparación co de B. bubo. Noitebra alude aos seus hábitos nocturnos (aínda que
é unha denominación propia doutras aves nocturnas bastante diferentes, do xénero Caprimulgus). Non
se encontrou unha explicación clara para o nome mou; talvez sexa onomatopeico (este paxaro emite
un son parecido, unha especie de uuu, uuu).
curuxa das xunqueiras Asio flammeus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Curuxa das xunqueiras foi o nome proposto por C.
Pedreira López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e
tamén en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); utilizouse
nas guías de aves de X. M. Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e 22A) e tense recollido ou utilizado
tamén en moitas máis publicacións ornitolóxicas (2A, 3A, 4A, 6A, 8A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A,
16A e 18A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é coruja-do-nabal (2A, 10A, 1D, 2D e 3D).
● Dicionarios consultados. Aparecen os nomes xenéricos xa mencionados nas outras especies
desta familia. Ademais, no Dicionário da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo
Blanco, aparece a subentrada curuxa-das-xunqueiras na entrada "curuxa", para se referir
especificamente a Asio flammeus.
● Etimoloxía / motivación semántica. Sobre a etimoloxía e semántica de curuxa, véxase Tyto
alba. Os modificadores das xunqueiras e do-nabal fan referencia ao seu hábitat.
bufo real Bufo bufo
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Bufo foi a denominación proposta por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
na primeira guía de aves destes autores e recolleuse ou utilizouse tamén nalgunha outra publicación
ornitolóxica (1A, 2A e 8B). Bufo real foi proposto en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e
T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); empregouse nas seguintes guías de aves de Penas Patiño e Pedreira
López (5A e 22A), no Atlas de vertebrados de Galicia (7A) e tense recollido ou empregado tamén
noutras publicacións ornitolóxicas (3A, 6A, 8A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A e 18A). Na bibliografía
ornitolóxica, o nome portugués é bufo-real (2A, 10A, 1D, 2D e 3D).
178