1kYBRBWHf

14A, 15A e 16A). Noutra publicación utilizouse gaivota coliforcada (4A). En Portugal tamén recibe o
nome de gaivota de Sabine (2A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie accidental na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares, non sendo a xenérica de gaivota.
● Dicionarios consultados. Recollen as denominacións xenéricas que se indican noutras especies
desta familia.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á etimoloxía de gaivota, véxase Larus
michahellis. Os modificadores gallada e coliforcada fan referencia á característica forma do rabo
desta especie; de Sabine alude ao científico que describiu a especie no século XIX.
gaivota de Bonaparte Larus philadelphia
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Gaivota de Bonaparte foi o nome proposto en 1999
no traballo de M. A. Conde Teira (12B). Empregouse nas últimas guías de aves de X. M. Penas Patiño e
C. Pedreira López (5A e 22A) e recolleuse ou empregouse tamén nalgunhas publicacións ornitolóxicas
(10A, 13A e 14A). Nunha publicación utilizouse gaivota de Filadelfia (4A). Na bibliografía ornitolóxica,
o nome portugués é guincho-americano (1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie accidental na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares, non sendo a xenérica de gaivota.
● Dicionarios consultados. Nos dicionarios revisados recóllense as denominacións xenéricas que
se indican noutras especies desta familia.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á etimoloxía de gaivota, véxase Larus
michahellis. Non se achou unha explicación clara para o modificador de Bonaparte, pero
probabelmente ha aludir ao famoso naturalista do século XIX. Americana fai referencia á súa área de
distribución orixinal (e pode ser que Filadelfia tamén).
gaivota chorona Larus ridibundus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Gaivota chorona foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén
en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); utilizouse nas
guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e 22A; na última, gaivota chorona
común), no Atlas de vertebrados de Galicia (7A) e recolleuse ou utilizouse tamén noutras moitas
publicacións (2A, 4A, 6A, 8A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A, 17A e 18A; nalgunha, gaivota
chorona común). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é guincho ou guincho-comum (2A,
10A, 11B, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. M. C. Ríos Panisse rexistrou algunhas denominacións populares vivas na
fala para se referir a esta especie: cágalo, nas Figueiras, Ribadeo e Rinlo; cherla, en Mera; chileu, en
Ribadeo; chorlín, en Rinlo; e gavina, en Caminha (7B). M. C. Ríos Panisse recolle tamén a referencia
de chirla, inespecífica, para gaivota nova, e pensa que tamén se ha tratar de Larus ridibundus. A.
Villarino Gómez rexistrou as denominacións populares de albela, aubela, gaivota e tripeira para esta
especie nas terras da desaparecida lagoa de Antela, na Limia (9A). M. Taboada Cid rexistrou tripeira
en Verín, para se referir a "unha especie de gaivota que se alimenta de tripas no río" (3C). Algunhas
denominacións xenéricas, que se poderían aplicar tamén a esta especie, están comentadas en Larus
michahellis e Larus fuscus.
● Dicionarios consultados. Atopáronse as entradas xenéricas apuntadas en Larus michahellis.
Ademais, no Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da editorial Galaxia, aparece a
voz carrizo para se referir de maneira inespecífica a unha gaivota pequena. No Diccionario de usos
castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez Carracedo (1984), da editorial Akal, aparecen
as voces carrau e carrizo para se referir de maneira inespecífica a unha gaivota pequena. O Dicionário
da língua galega de I. Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, recolle a voz carrizo, nunha
das acepcións, para se referir de maneira inespecífica a unha gaivota pequena; tamén recolle chirla,
para se referir a unha gaivota nova. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M.
Gómez e P. Benavente (1997), da editorial Galaxia, recolle chirlo, gaivota chorona e gaivota
pequena como sinónimos específicos para L. ridibundus. O Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega
(2000), de varios autores, inclúe, na entrada xenérica gaivota, a subentrada gaivota chorona ou
común para L. ridibundus.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Sobre o emprego de gaivota na nosa literatura,
véxase Larus michahellis.
● Etimoloxía / motivación semántica. A respecto da etimoloxía de gaivota, véxase Larus
michahellis. M. C. Ríos Panisse explica que chorlín e similares poden ser onomatopeicos; gavina
151