1kYBRBWHf

para a escolla dun nome xenérico galego estándar entre papaperda ou palleira, véxase C. skua.
Familia Laridae
gaivota de ollo branco Larus leucophtalmus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. O nome de gaivota ollobranca é o que se empregou
na segunda guía de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López e nalgunha outra publicación (5A e 13A). Na
bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é gaivota-d’olho-branco (1D).
● Nomes populares. É unha especie moi rara na Galiza, e non se lle coñecen nomes populares,
non sendo os xenéricos.
● Dicionarios consultados. Recóllense as denominacións xenéricas que se indican noutras
especies desta familia.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á etimoloxía de gaivota, véxase Larus
michahellis. O modificador ollobranca fai referencia ao característico anel branco que ten arredor do
ollo.
gaivota de cabeza negra Larus melanocephalus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Gaivota cabecinegra foi a denominación proposta por
C. Pedreira López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e
5B), e tamén en 1999 no traballo de M. A. Conde Teira (12B); utilizouse nas guías de aves de X. M.
Penas Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e 22A) e recolleuse ou utilizouse tamén noutras moitas
publicacións ornitolóxicas (2A, 4A, 6A, 8A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A, 17A e 18A). En 1991,
M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa propuxeron o nome de gaivota de cabeza negra (10B). Na
bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son gaivota-de-cabeça-preta e de gaivota-do-
Mediterrâneo (2A, 10A, 1D, 2D e 3D; o primeiro con máis frecuencia).
● Nomes populares. É unha especie rara Galiza e non se lle coñecen nomes populares, non
sendo os xenéricos comentados en Larus michahellis e Larus fuscus.
● Dicionarios consultados. Atopáronse as entradas xenéricas apuntadas en Larus michahellis.
Ademais, o Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega (2000), de varios autores, inclúe na entrada
xenérica gaivota e a subentrada gaivota cabecinegra para L. melanocephalus.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Sobre o emprego de gaivota na nosa literatura,
véxase L. michahellis.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á etimoloxía de gaivota, véxase L.
michahellis. Os modificadores cabecinegra, de cabeza negra e similares fan referencia á plumaxe
negra que tan na cabez, coma unha carapucha, na época de reprodución; do-Mediterrâneo indica a
súa área de distribución habitual.
gaivota alegre Larus atricilla
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Gaivota alegre foi o nome proposto en 1999 no
traballo de M. A. Conde Teira (12B); utilizouse nalgunha publicación ornitolóxica (14A). Nas últimas
guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (5A e 22A) utilizouse gaivota chorona
americana, que tamén se ten recollido ou empregado noutras publicacións (4A, 10A e 14A). Na
bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son gaivota-americana e gaivota-alegre (2A, 1D, 2D
e 3D).
● Nomes populares. É unha especie accidental na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares, non sendo a xenérica de gaivota.
● Dicionarios consultados. Recóllense as denominacións xenéricas que se indican noutras
especies desta familia.
● Etimoloxía / motivación semántica. A respecto da etimoloxía de gaivota, véxase Larus
michahellis. Os modificadores chorona e alegre aluden ao seu grito, que tanto pode parecer que ri
coma que chora; americana indica a súa área de distribución habitual.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. M. A. Conde Teira
149