1kYBRBWHf

portugués é perna-verde ou perna-verde-comum (2A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez rexistrou para esta ave a denominación de zouvico nas
terras da desaparecida lagoa de Antela, na Limia (9A). Os nomes xenéricos populares rexistrados para
Tringa totanus poderían aplicarse tamén a esta especie.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en Tringa totanus,
que tamén se poderían aplicar a esta especie.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase T. totanus.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á motivación semántica, o modificador claro
fai referencia á cor da plumaxe; zouvico probabelmente ten relación con bico, que, como é habitual
nestas especies, é longo, e talvez tamén con zoupar, zoupear ou zoupicar (bater, botar ou pegar);
pativerde e similares refírense á cor característica das patas desta especie. Para as denominacións
xenéricas, véxase T. totanus.
bilurico alinegro Tringa ochropus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Bilurico alinegro foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén
en 1991 e 1999 nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); utilizouse nas
últimas guías de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (5A e 22A) e noutras moitas publicacións
ornitolóxicas (2A, 4A, 6A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A, 17A e 18A). Na bibliografía ornitolóxica,
o nome portugués é bique-bique, maçarico-bique-bique ou pássaro-bique-bique (2A, 10A, 11B,
1D, 2D e 3D, o segundo nome con máis frecuencia).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez rexistrou para esta ave a denominación de *zarapito
dos pequenos (zarapico ou zarrapico dos pequenos) nas terras da desaparecida lagoa de Antela,
na Limia (9A). F. Bernis Madrazo cita a Ríos Naceyro (1850), que recolle o nome vernáculo de
andarrío especificamente para T. ochropus (11B). Os nomes xenéricos populares rexistrados para
Tringa totanus poderían aplicarse tamén a esta especie.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en T. totanus, que
tamén se poderían aplicar a esta especie.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase T. totanus.
● Etimoloxía / motivación semántica. A respecto da motivación semántica, o modificador
alinegro alude a unha das características que identifican esta especie, as ás totalmente negras por riba
e por baixo; dos pequenos, ao seu tamaño, en comparación con outras aves limícolas. Andarrío está
relacionado co seu hábitat típico, a beira dos ríos. Non se encontrou unha explicación para a
denominación portuguesa bique-bique; talvez faga referencia ao seu bicar constante. Para bilurico,
véxase Tringa totanus; para mazarico e zarapico, Numenius arquata.
bilurico bastardo Tringa glareola
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Bilurico pintado foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas últimas guías de aves destes autores e recolleuse ou utilizouse tamén noutras publicacións
ornitolóxicas (2A, 5A, 6A, 11A e 22A). Bilurico bastardo foi proposto en 1991 e 1999 nos traballos de
M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); tense empregado en varias publicacións (4A,
10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A). Na bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son maçarico-dedorso-malhado
e maçarico-bastardo (2A, 1D, 2D e 3D).
● Nomes populares. Os nomes xenéricos populares rexistrados para Tringa totanus poderían
aplicarse tamén a esta especie.
● Dicionarios consultados. Aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en T. totanus, que
tamén se poderían aplicar a esta especie.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase T. totanus.
● Etimoloxía / motivación semántica. No tocante á motivación semántica, o modificador galego
pintado e o portugués de-dorso-malhado aluden ás pintas que ten na plumaxe parda do lombo; o
modificador bastardo, aplicado a animais, quere dicir que non é de raza pura, que está cruzado, pero
este non é o caso real de Tringa glareola, pois é unha especie como tal, aínda que aos ollos populares
poida parecer un cruzamento de especies. Para os nomes xenéricos, véxase T. totanus.
142