1kYBRBWHf

pilro canela Tryngites subruficollis
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pilro *canelo foi o nome proposto en 1999 no traballo
de M. A. Conde Teira (12B); utilizouse na segunda e terceira guías de aves de X. M. Penas Patiño e C.
Pedreira López (5A e 22A) e tense recollido ou utilizado tamén noutras publicacións ornitolóxicas (10A,
11A, 12A, 13A, 14A e 16A). Nunha publicación, empregouse pilriño *canelo (4A). Na bibliografía
ornitolóxica, os nomes portugueses son pilrito-canela e pilrito-acanelado (2A, 1D e 3D).
● Nomes populares. É unha especie moi moi rara na Galiza e non se lle coñecen nomes
populares específicos. Algunhas denominacións populares xenéricas que podería recibir esta especie
están apuntadas en Calidris alpina.
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, e no Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez
Carracedo (1984), da editorial Akal, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en Charadrius
dubius, que tamén se poderían aplicar a esta especie. No Dicionário da língua galega de I. Alonso
Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en C.
dubius e Calidris alpina, que tamén se poderían aplicar a esta especie. No Gran Diccionario Xerais da
Lingua Galega (2000), de varios autores, aparece a entrada pirlo (como galega e non preferente), que
remite a pilro, e pilro (esta como galega e preferente), que define como aves limícolas de pequeno
tamaño, especificando a denominación de pilro *canelo para Tryngites subruficollis.
● Etimoloxía / motivación semántica. A respecto da probábel orixe onomatopeica das
denominacións píllara, pilro, pirlo, píldora e similares, véxase C. dubius. Os modificadores *canelo,
canela e acanelado fan referencia á cor da súa plumaxe, que é como a da canela.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. O modificador
*canelo é un calco do nome castelán desta especie, correlimos canelo, pois non é propio do galego que
este adxectivo presente variación morfolóxica de xénero gramatical. Para nos referirmos á calquera
realidade de cor semellante á da canela diriamos igualmente canela, non hai flexión de xénero en
galego para este adxectivo, ou sexa: o propio sería chamarlle pilro canela (do mesmo modo que se o
modificador fose “laranxa”, por exemplo, por semellanza coa cor da laranxa; daquela non diriamos
“pilro laranxo”, diriamos igualmente “pilro laranxa”). O uso deste adxectivo en portugués para T.
subruficollis, pilrito-canela, é esclarecedor tamén. Exactamente o mesmo acontece coa denominación
pato *canelo proposta en galego para Tadorna ferruginea, igualmente formulada a partir dun nome
castelán que emprega canelo.
combatente Philomachus pugnax
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Liorteiro foi o nome proposto por C. Pedreira López e
X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse nas
guías de aves destes autores (1A, 5A e 22A) e tamén se recolleu ou se empregou noutras publicacións
ornitolóxicas (2A, 4A, 6A, 11A, 18A e 11B). Combatente foi a denominación proposta en 1991 e 1999
nos traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); tense empregado ou recollido
nalgunhas publicacións (10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome
portugués é combatente ou cavaleiro-combatente (2A, 11B, 1D, 2D e 3D, o primeiro con máis
frecuencia).
● Nomes populares. Non se atoparon nomes populares para esta especie, pero posibelmente
reciba algúns dos apuntados en Tringa totanus.
● Dicionarios consultados. Nos dicionarios consultados non se atopou ningunha denominación
para esta especie.
● Etimoloxía / motivación semántica. Semanticamente, todas as denominacións que reciben
aluden ás rechamantes pelexas territoriais dos machos na época nupcial.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. M. A. Conde Teira e T.
A. Vidal Figueroa indican que introducen o uso de combatente guiados polo portugués combatente e
o español combatiente, e porque liorteiro non está rexistrado na fala (10B).
narcexa pequena Lymnocryptes minimus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. *Becacina xorda foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas dúas guías de aves destes autores (1A, 5A e 22A) e tamén se recolleu ou se empregou noutras
publicacións ornitolóxicas (2A, 4A e 6A). *Becacina pequena foi proposto en 1991 e 1999 nos
traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); tense empregado nalgunhas
129