1kYBRBWHf

cun galo, ademais ten un curupete que aínda lle dá un pouco máis de parecido (mesmo aparece tamén
nalgúns cualificativos, como cristado e cristo; probabelmente sexa tamén a motivación de cotovía,
que é outra especie moi diferente, Galerida cristata, pero que tamén chama a atención polo curupete, e
de aí que é posíbel que se lle aplique este nome a Vanelus vanellus). Outros modificadores aluden ao
seu hábitat, como da braña, monteiro, mariño ou do mar (aínda que non anda na auga do mar,
pero as crezas populares relaciónana porque a miúdo vense este paxaros á beira das lagoas ou en
zonas húmidas do interior). A súa voz é moi característica, un piuu-vit, coma unha especie de laio,
parece que chora o que se queixa porque a están ferindo, e de aí os nomes choromica, chorica, o
portugués abecuinha ou abecoinha e talvez tamén conicora e coñicora (quizais influido por conicas
ou conainas, persoa que ten medo). A denominación portuguesa abibe, tamén recollida para o galego,
ten a súa orixe no latín avis ibis. Non se encontraron expliacións para os nomes tabuela e zaconela.
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. Aínda que Vanellus
vanellus é a única avefría da nosa xeografía, o termo común ou europea engádeselle ao nome,
normalmente, nun contexto en que se está a falar tamén doutras especies que teñen este mesmo
nome xenérico (avefría) e que habitan noutras rexións do mundo, para diferenciar Vanellus vanellus
das outras.
Familia Scolopacidae
pilro gordo Calidris canutus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pilro groso foi o nome proposto por C. Pedreira López
e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse nas
guías de aves destes autores e recolleuse ou utilizouse tamén noutras publicacións ornitolóxicas (1A,
2A, 4A, 5A, 6A, 11A, 17A e 22A). Pilro gordo foi o nome proposto en 1991 e 1999 nos traballos de M.
A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); tense empregado nalgunhas publicacións (10A, 12A,
13A, 14A, 15A e 16A). Na bibliografía ornitolóxica, o nome portugués é seixoeira (2A, 10A, 1D e 3D),
ou seixoeira-comum (2D).
● Nomes populares. Algunhas denominacións xenéricas populares que tamén podería recibir
esta especie están apuntadas en Calidris alpina.
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, e no Diccionario de usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez
Carracedo (1984), da editorial Akal, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en Charadrius
dubius, que tamén se poderían aplicar a esta especie. No Dicionário da língua galega de I. Alonso
Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, aparecen as denominacións xenéricas apuntadas en
Charadrius dubius e Calidris alpina, que tamén se poderían aplicar a esta especie. No Gran Diccionario
Xerais da Lingua Galega (2000), de varios autores, aparece a entrada pirlo (como galega e non
preferente), que remite a pilro, e pilro (esta como galega e preferente), que identifica como aves
limícolas de pequeno tamaño, especificando a denominación de pilro groso para Calidris canutus.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Véxase C. dubius.
● Etimoloxía / motivación semántica. Sobre a probábel orixe onomatopeica das denominacións
píllara, pilro, pirlo, píldora e similares, véxase C. dubius. Os modificadores gordo e groso aluden ao
seu aspecto. A denominación portuguesa seixoeira pode estar referida a que anda nos seixos que hai
nas praias.
pilro tridáctilo Calidris alba
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Pilro bulebule foi o nome proposto por C. Pedreira
López e X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B); utilizouse
nas guías de aves destes autores e recolleuse ou utilizouse tamén noutras publicacións ornitolóxicas
(1A, 2A, 4A, 5A, 6A, 11A, 17A, 18A e 22A). Pilro tridáctilo foi o nome proposto en 1991 e 1999 nos
traballos de M. A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa (10B e 12B); tamén se ten empregado nalgunhas
publicacións (10A, 12A, 13A, 14A, 15A e 16A). Na bibliografía ornitolóxica, os nomes portugueses son
pilrito-das-praias e pilrito-sanderlingo (2A, 10A, 1D, 2D e 3D, con máis frecuencia o primeiro).
● Nomes populares. M. A. Conde Teira comenta que, segundo as zonas de Galiza, as especies
de Calidris poden recibir indistintamente os nomes xenéricos de píllara, pírula, pilro, pirlo, píldora e
píldoro (12B). Outras denominacións xenéricas populares que tamén podería recibir esta especie están
123