1kYBRBWHf

avoceta Recurvirostra avosetta
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Avoceta foi o nome proposto por C. Pedreira López e
X. M. Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén por M.
A. Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa en 1991 e 1999 (10B e 12B). Tense empregado ou recollido –
avoceta ou avoceta común– nas guías de aves de X. M. Penas Patiño e C. Pedreira López (1A, 5A e
22A) e noutras moitas publicacións (2A, 4A, 6A, 8A, 10A, 11A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A, 17A, 18A e
11B). Na bibliografía ornitolóxica o nome portugués é alfaiate (2A, 10A, 11B, 1D e 3D), coa
posibilidade de usar tamén alfaiate-comum (2D).
● Nomes populares. É unha especie rara na Galiza e non se lle coñecen denominacións
populares.
● Dicionarios consultados. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia, X. M.
Gómez e P. Benavente (1997), da editorial Galaxia, recolle avocela e avoceta como sinónimos para R.
avosetta. No Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega (2000), de varios autores, aparece a entrada
avoceta, que define e identifica con Recurvirostra avosetta.
● Etimoloxía / motivación semántica. A denominación avoceta, que tamén existe en castelán,
vén do italiano avocetta, que por súa vez vén do latín avosetta, segundo indican varios dicionarios
castelás. O nome portugués alfaiate significa o mesmo que en galego, xastre, e recibe este nome pola
forma do seu bico, que dá a impresión de ser unha agulla de coser (en catalán tamén hai unha
denominación local deste paxaro que fai referencia a coser, cosi-sacs, pola semellanza do seu bico
cunha agulla de coser sacos).
● Discusión / explicacións sobre a preferencia dalgunhas denominacións. O termo común
engádeselle ao nome, normalmente, cando se está a falar tamén doutras especies de avoceta, aínda
que non se observaren na nosa xeografía, para diferenciar R. avosetta claramente das outras.
Familia Burhinidae
alcaraván Burhinus oedicnemus
● Bibliografía ornitolóxica especializada. Alcaraván foi proposto por C. Pedreira López e X. M.
Penas Patiño en 1977-1978, naquela Lista patrón de aves de Galicia (4B e 5B), e tamén por M. A.
Conde Teira e T. A. Vidal Figueroa en 1991 e 1999 (10B e 12B); utilizouse na primeira guía de aves e
X. M. Penas e C. Pedreira e noutras publicacións ornitolóxicas (1A, 8A, 10A, 12A, 13A, 14A, 15A, 16A e
18A). Nas outras guías de aves de Penas e Pedreira (5A e 22A), no Atlas de vertebrados de Galicia (7A)
e noutras publicacións, empregouse ou recolleuse o nome de pernileiro ou pernilerio común (2A, 4A,
6A, 11A, 17A e 11B). En Portugal recibe a denominación de alcaravão (2A, 10A, 11B, 1D e 3D), coa
posibilidade de usar tamén alcaravão-comum (2D).
● Nomes populares. A. Villarino Gómez recolleu para Burhinus oedicnemus as denominacións
populares de durmir, bulir, burileiro e curreboi nas terras da desaparecida lagoa de Antela, na Limia
(9A). Pernileiro é unha voz recollida por J. A. de Souza en Sarreaus, Ourense (12B). A. Reboreda, C.
Álvarez, E. Castro X. L. Lozano, X. R. Reigada e X. Rodríguez recollen para esta especie ornabico, na
comarca de Verín (23B). F. Bernis Madrazo recolleu a nome dormilero (en correcto galego, dormileiro
ou durmileiro) na provincia de Lugo (11B). No Atlas de vertebrados de Galicia, tamén se recollen as
denominacións de arnabico, pirluis e alcaraván (7A).
● Dicionarios consultados. No Diccionario galego-castelán de X. L. Franco Grande (1968), da
editorial Galaxia, aparece a voz castelá alcaraván identificada coa galega algaraván. No Diccionario de
usos castelán-galego de X. M. Freixedo Tabarés e F. Álvarez Carracedo (1984), da editorial Akal,
aparece a voz castelá alcaraván identificada coa galega algaraván. No Dicionário da língua galega de I.
Alonso Estravís (1995), da editorial Sotelo Blanco, aparece a entrada pernilleiro, como ave sen
identificar, e alcaraván, como esta especie. O Diccionario de sinónimos da lingua galega de M. C. Noia,
X. M. Gómez e P. Benavente (1997), da editorial Galaxia, recolle alcaraván, carroi, corribois e
pernileiro como sinónimos para B. oedicnemus. No Gran Diccionario Xerais da Lingua Galega (2000),
de varios autores, aparece a entrada alcaraván, definida e identificada con Burhinus oedicnemus.
● Uso dos seus nomes na literatura galega. Bieito Iglesias e Manuel Vázquez empregan
alcaraván na tradución para o galego d' O can do Baskerville, de A. Conan Doyle (1996): "¿Ten oído o
berro do alcaraván? Nunca." X. R. Cuba, A. Reigosa e X. Miranda recollen pernileiro no Diccionario
114