LINDEIROS NOVEMBRO 2014

12 educación
Lindeiros
Fátima García Doval
Sobrevivir á infancia non é
tarefa fácil na actualidade. As
familias viven inmersas nunha
percepción de medo e inseguridade
que acolcha aos nenos -e
non tan nenos- en capas de papel
de burbulla, co único obxectivo
de previr un suposto mal
que non acaba de materializarse.
Segundo o Balance da criminalidade
de 2013 o noso país
goza dun descenso continuado
da criminalidade desde 2002.
Na actualidade a taxa de homicidios
no noso país é a máis
baixa da UE-15. Neste marco
Galicia goza dunha situación
privilexiada, cunha taxa de
ofensas e delitos que corresponde
á metade da media española.
Só nos gañan en “pracidez e seguridade”
Cantabria, Asturias e
Estremadura.
Pero a pesar desta acumulación
de datos obxectivos, contrastados
e públicos, os proxenitores
vivimos inmersos nun
pánico continuo a que os nosos
fillos sufran o ataque de calquera
desaprensivo en calquera momento.
Por iso non lles deixamos xogar
na rúa pola súa conta e confinámolos
en parques valados,
cheos de randeeiras cubertas de
medidas de seguridade pasiva,
indicacións de idade e teléfonos
de emerxencia. Con todo xogar
na rúa, nas prazas e nos escampados
é, posiblemente, un dos
mellores recordos que moitos
gardamos da nosa nenez. Era
neses momentos nos que puñamos
a proba a nosa capacidade
para encarar o risco e saír, ou
non, vitoriosos.
Por iso xa ninguén vai andando
só á escola ata que as hormonas
adolescentes sobórdanlle
polo nariz (e ás veces nin así), a
pesar de que moitos psicólogos,
pedagogos e outros pensadores
levan anos alzando a voz a favor
de recuperar esta práctica perdida.
O xenial psicopedagogo
e debuxante Francesco Tonucci
(Frato) pasou a última década
Doctora en Pedagogía e Innovación Educativa.Experta en tecnología y
Accesibilidad. Maestra de inglés, pedagogía terapéutica y audición y
lenguaje; licenciada en filosofía y letras con la especialidad de pedagogía
e investigadora en tecnologías y accesibilidad. Trabaja en un centro de
educación especial en Santiago de Compostela.
http://discapacitodos.com/
Onde viven os
monstros
estudando o impacto en de esta
práctica, entre outros, na redución
de problemas de comportamento
asociados ao diagnóstico
de TDAH.
Por iso a habilidade para encarar
riscos físicos está a verse
mermada. Con randeeiras de
seguridade, sen muros nin enreixados
nin bordos, sen zonas
esvaradías, elevadas ou de difícil
acceso, os nosos pequenos
xa non teñen un espazo no que
exercitar habilidades motrices
tan necesarias como o equilibrio
ou a superación do medo ás
alturas.
A puntaría xa non é o que era
porque, obviamente, xa ninguén
tira pedras. Non fai moito
unha señora afeoulle a conduta
ao meu marido e á miña filla
porque tiraban pedriñas ao mar
para facelas saltar sobre as augas.
Segundo ela esas lasquiñas
afectaban o calado do peirao e
ao marisqueo.
De que os peques fabríquen o
seu propio tirapedras e manexen
ferramenta mellor xa nin falamos.
Vivimos inmersos na cultura
do medo. Temos medo dos criminais,
medo da nosa contorna
física e até medo do medo. O
medo como negocio responde
a moitos intereses, como o
lingüista Noam Chomsky e o
cineasta Michael Moore entro
outros, levan anos denunciando.
Ese medo está a arrolar unha
xeración insegura, asustadiza e
incapaz de asumir o risco.
Este medo obvia, ademais,
a máis sanguenta situación. A
grandísima maioría das agresións
infantís constitutivas de
malos tratos danse no seo da
familia e contorna próxima. No
mundo 275 millóns de nenas e
nenos son vítimas cada ano de
violencia dentro dos seus fogares,
espazo que debese ser de
protección, de afecto e de resgardo
dos seus dereitos. Aproximadamente
un 5% dos nenos
e nenas menores de 18 anos
sofren ou sufriron malos tratos
no seo das súas familias. Isto
quere dicir que nunha aula de 25
alumnos o máis probable é que
polo menos un deles sexa vítima
de malos tratos na súa contorna
próxima.
Deixemos de temer á rúa, aos
parques, á cidade. O monstro,
como temen a maioría dos nenos,
non vive tras os edificios e
en canellóns. O perigo non está
aí fóra. Lamentablemente vive
baixo a súa propia cama. Se
queremos protexer ao noso menores
eduquémoslles para ser
valentes.
Ilustración: Jorge del Oro
Carmen Morante nova
Decana de Educación
É profesora do departamento de Didáctica
Carmen Fernández Morante
foi elixida nun proceso no que
tamén concorreu o profesor
Antonio Rodríguez Martínez.
Con 76 votos emitidos, a Xunta
deste centro outorgou 43 votos
á nova decana, 17 a Rodríguez
Martínez e outros 16 en branco.
No período de catro anos que a
profesora Morante inicia logo
da súa elección avoga porque as
facultades de Ciencias da Educación,
“deben ser referentes na
defensa do ensino público e da
cultura democrática e favorecer
sinerxías con todos os axentes
educativos cos que compartimos
aspiracións e finalidade”. A
recén elixida decana sinala tres
claves que poden conducir ao
“éxito e á mellora: unha visión
común sobre o noso futuro e decidir
cara onde imos, un bo clima
de traballo e a implicación
de todas e todos nas decisións e
actividades do centro”.
A nova Decana é especialista
en tecnoloxía educativa, a súa
traxectoria profesional está vinculada
ás Tecnoloxías da Información
e das Comunicacións
(TIC) aplicadas á formación,
tema sobre o que ten impartido
docencia universitaria e cursos
formativos e de innovación docente
para profesorado de todos
os niveis educativos así como
para profesionais da educación.
No seu mandato ofrece “pacto
e consenso na toma de decisión
que afectan a toda a comunidade
educativa e a unidades desta”
e información e transparencia,
máis concretamente “claridade
e inmediatez para ser eficaces e
conformar estratexias xuntos”.
A Facultade de medicina
conmemorou o 125 aniv.
de Francisco Asorey
Un monumento obra de Cándido Pazos e
un dos homenaxes realizados
A Facultade de Medicina pechou
o programa de actos organizados
con motivo da festividade
do seu patrón cunha sesión
na que tamén se conmemorou
o 125 aniversario de Francisco
Asorey (1889-1961), escultor
anatómico da Facultade.
Os actos comezaron coa inauguración
da nova Aula de
Microscopía de Anatomía Patolóxica
e proseguiron cun acto
académico no que o catedrático
de Anatomía Javier Jorge Barreiro
pronunciou a conferencia
‘Asorey e a Facultade de Medicina’.
Ao remate, descubrirase
no Claustro baixo da Facultade
un monumento conmemorativo
obra de Cándido Pazos.
A xornada puxo o broche a
un conxunto de actos que comezaron
coa presentación do
libro Fuentes documentales y
recursos docentes en Odontopediatría
y Ortodoncia, do que son
autores Xosé Antón Regos Varela,
Jacobo Limeres Pose, Juan
Seoane Romero e Marcio Diniz
Freitas
Fonte: USC, Lindeiros