NOSA DOCE MATER AMABILIS E MATER ADMIRABILIS Na tua dia<strong>da</strong> maior na efeméri<strong>de</strong> ilustre <strong>da</strong> tua ecum<strong>en</strong>i<strong>da</strong><strong>de</strong> universal, saudámoste con alma viva e corazón, coma fillos fi<strong>de</strong>lísimos do teu esprito, <strong>da</strong> tua cultura e <strong>da</strong> tua materni<strong>da</strong><strong>de</strong> espritoal. Sau<strong>da</strong>mos ós teus fillos e fillas insiñes, <strong>de</strong>n<strong>de</strong> a reina Lupa até Conceución Ar<strong>en</strong>al, Rosalía e Doña Emilia, pasando por Inés <strong>de</strong> Castro, pol-a virx<strong>en</strong> etérea até chegar a Xohana <strong>de</strong> Vega e María Pita. Os teus fillos, que veñ<strong>en</strong> <strong>de</strong>n<strong>de</strong> Prisciliano, Paulo Orosio e San Martiño <strong>de</strong> Tours, o doutor Sánchez, fray Martiño <strong>de</strong> Sarmi<strong>en</strong>to e fray B<strong>en</strong>ito Xerónimo Feixóo, Curros Enríquez, Añón, Pon<strong>da</strong>l e Val<strong>en</strong>tín Lamas, que che cantaron e te cantaron <strong>en</strong> verbas <strong>de</strong> emoción estreleci<strong>da</strong>. Dimpois dos trovadores galaico-portugueses <strong>da</strong> E<strong>da</strong><strong>de</strong> Media que cultivaron o teu verbo cando quixeron ser poetas: Alifonso o Sabio <strong>de</strong> Castela, Alifonso Onc<strong>en</strong>o <strong>de</strong> León e don Dinis <strong>de</strong> Portugal, Alifonso Castelao e Ramón Cabanillas, Xaime Quintanilla e Alexandre Bóve<strong>da</strong>, figuras paradigmáticas do teu cerne, do teu ser e do teu esprito. Saudámoste oxe, coma un fito <strong>de</strong> esperanza, <strong>de</strong> cantiga, <strong>de</strong> p<strong>en</strong>sam<strong>en</strong>to, <strong>de</strong> liberta<strong>de</strong> e <strong>de</strong> trasc<strong>en</strong><strong>de</strong>ncia no oxe e no mañán, no mundo europeo oici<strong>de</strong>ntal e cristián, cuios camiños abriron mundo adiante os pelegríns que viñeron a ti e sairon <strong>de</strong> ti levando nos beizos l<strong>en</strong><strong>da</strong>, cantiga, profecía, emoción i-esperanza. Nista ofr<strong>en</strong><strong>da</strong> vai o noso s<strong>en</strong>tim<strong>en</strong>to, a nosa emoción pra ti, Galicia, como pobo, patria e nación <strong>de</strong> todos os <strong>galego</strong>s, <strong>de</strong>n<strong>de</strong> esta América don<strong>de</strong> vive o teu nome e o teu esprito <strong>de</strong> océano a océano, <strong>de</strong> cordilleira a cordilleira, pasando por Chacos qu<strong>en</strong>tes, por
98 Ramón Suárez Picallo Patagonias xia<strong>da</strong>s, por estreitos alporizados e por paisaxes vexetales que axu<strong>da</strong>ron a criar, cultivar e manter os teus millores fillos. E vai tamén o noso corazón e o noso esprito, alonxados <strong>de</strong> ti por anos e por leguas. E por iso mesmo, ca<strong>da</strong> día máis pretos <strong>de</strong> ti. Lugo, n.º 228, xullo <strong>de</strong> 1962. Lugo, n.º 264, xullo <strong>de</strong> 1965.