ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

¿ESTATUTO DE GALICIA? SI
Unha vegada máis, a data da lembranza. Unha pregunta e
unha resposta cargadas de anceios e de esperanzas nunha Galiza
nova, rediviva, posta de pé, de por sí e pra sí mesma. Detrás
quedaban catro séculos de letargo moi parecido á morte. E didiante
unha historia nova nun mundo novo con azos de recén nado. E pra
todo, un testo, un anteproieto de Estatuto de Galiza que serviría de
lei fundamental e de orden xurídico, político, social e económico
dunha comunidade humán con todol-as caraiterísticas dunha
nacionalidade perfeita: Galiza.
Dende as serras de Garboeiro e de San Mamede, do Cebreiro
á Espelunca, das serras de Meira até o Pindo sagrado e helénico,
fachuzos acesos, como nos tempos vellos das tribus patriarcales
saudábanse e chamábanse uns ós outros pra comemorar o renacer
do vello fogo sagro, alumeador dos espritos, dos pensamentos,
da fe e da esperanza. Era na noite das lumaradas de San Pedro
que coincidían con outra lumarada política que facía quencer a
terra, as almas, os mitos e ritos, as cantigas i-os pulos dun pobo
que a forza de ser vello sigue e seguirá sendo eternamente mozo
adolescente.
Eso foi, eso era, eso quería ser o Estatuto de Galiza,
plebiscitado a noite de San Pedro do 1936, unhos dias denantes
de que a moura traición, a sombra sinistra do Caín fraticida,
estendera a sua proieición sobor da patria ben amada, unxida de
esperanzas. En pleno vrao, cando granaba o grao nas medas i-as
eiras pra malla, todo aquelo foi segado, truncado, malogrado e
destruido.