ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

74 Ramón Suárez Picallo
Os millores; os máis sensibles, os maís inquedos; os que poseen
unha meirande facultade pra pensar e pra sentir. Xa somos moitos e
mañán seremos máis. Esto, que nos da azos, tamén trai aparelladas
moitas responsabilidades. Polo de pronto xa se nos combate.
Gabámonos moito delo. Preferimos a loita franca de ideias contra
ideias –do encontro han sair trunfantes as nosas– a indiferencia
dos que praitican a política da avestruz. Ben chegada a loita, a
nobre loita, das ideias e das razóns, pra suplantar a parva aitividade
de don Xan contra don Farruco, ambos a dous, hocos de cabeza e de
corazón.
Unidade
Mais teñan en conta os da casa que a “falanxe de ferro
ben tecida” de que fala o bardo e a meirande garantía do trunfo.
Sumar vountades ha de ser a consina sagra. Quen reste unha soia
perxudica. Non está en discusión Xan nin Pedro. Está en xogo o
porvir do galeguismo na cidade galega máis grande do mundo. A
cidade que pode ser a Galicia o que foi New York a Irlanda: a Meca
da Libertade. Outo senso político e fondo instinto de irmandade.
Busquemos a quen poida ser útil a Causa polas suas virtudes. Non o
arredemos polos seus defectos. E máis nobre e de máis comenencia.
Acabouse pra sempre entre os bós e xenerosos a verba “eu” funesta
pra toda aición de orde coleitivo. En troques fagamos unha norma
da verba “nos”. Vivimos unha hora úneca pro galeguismo en Buenos
Aires. Galeguismo de hoxe, con inquedanzas de hoxe, galeguismo
político e militante, con responsabilidade. A semente está ceibada.
Escomenza a xermolar. Que na hora da colleita non sufran deceición
os que siguen o vello aforismo de: “Polo froito conoscerás o albre”.
Despois…
A ver quen nos vence. Que veñan a facernos frente cantos
queiran. De todalas bandas. Da dereita e da esquerda. Unhos co
seu patriotismo de Marcha de Cádiz, agardando que de Madrid
nos cheguen todolos remedios doados gasallosamente polos que
mandan; i os outros coas suas “novedades democráticas” de antes
de 1914, que falan “de la Humanidad”, esquecendo que o primeiro