ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

60 Ramón Suárez Picallo
e a nena facendosa como unha nai galega, como unha nai que queda
durmindo no Camposanto de Carnoedo, lévalle tisanas, acóchao
garimosamente. Non falan con ninguén. Somentes o médico-
-ispector de emigrantes puido entrar nas suas almas. O médico, é
un nobre rapaz, fillo inteleitual i espritual da ilustre Compostela,
que lles fala en galego, que os aloumiña en galego, porque el sabe
da traxedia da nosa Terra.
Un vello que por mor dun pleito (que perdeu gracias á
intervención dun cacique) quedóu polas portas do mundo. Pásase
horas longas debruzado no barandal cos ollos encravados na estela
escumosa que deixa o barco, longo “vía crucis” do seu calvario. Este
non se afacerá. ¡Vello pino galego que morrerá murchadiño a o sere
trasprantado noutras terras!
Un rapaz peixeiro da Costa da Morte que víu unha
noite malfadada, morrer a seu pai afogado envolto nos outos
salseiros. No probe fogar mariñeiro queda a nai tolleita e dous
irmanciños agardando polo que el gane en América como polo
Santo Advenimento. Cos brazos cruzados i os cabelos a o ar, mirar
o mar con fonda xenreira. Emporeso de noite soña e oiselle decir:
“couce”, “Asimán”, “Orza”, “Duro de babor”, ¡Soña que é peixeiro
na Costa Finisterrán!
* * *
¡Soio traballo lle piden a América! E América, xenerosa e
nobre, daralles traballo, Libertade e Amor a presas cheas.
Polas xélidas e soberbas costas patogónicas; pola inmensidade
verde das Pampas arxentinas; polo Chaco abraxado do Sol tropical
e polas ruas da grande cidade arxentina, esparéxase un novo anaco
da alma galega, aterecida de door e de saudade.
¡Deus a guíe…!
Céltiga, 10-XI-1926.