ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

58 Ramón Suárez Picallo
¡Marola! ¡Torre de Hércules! ¡Orzán! ¡Derradeiros senlleiros
da Nosa Terra! ¡Até a volta! ¡En corpo ou en esprito! ¡Vivos ou
mortos!
Agora: Mar, Ceo, e gueivotas galegas que quérennos
acompañar un anaquiño mar adentro. Estas boas gueivotas, que
aniñan na Costa Brava e que son o derradeiro sopro de vida galega,
han ser, tamén, as pirmeiras en vir a darnos a benvida cando
retornemos.
Gueivotas amigas, levade no petelo o noso derradeiro bico á
Terra que xa non ollamos…
* * *
O esprito aventureiro da Estirpe, atópase na cuberta do
vapor que marcha cara América. El, un fondo amor á Terra Nai, e
o desexo de voltar pronto a ela, son o úneco caudal destes anacos
de Galicia.
Homes e mulleres; viriles mozos e mozas garridas, velliños
que levan o tráxico presentimento de que os seus ósos durmían
o sono derradeiro en terras estranas, lonxe do cimiterio aldeán
onde descansan seus maores; neniños a meio criar que van xa
compartir con seus pais o amargurado pan do desterro. − ¡Oh fillos
infortunados da Galicia escravizada, que, como os fillos de Israel,
percorren tódolos vieiros do mundo, unha peregrinaxe eterna…!
No chan benzoado da América, ceibe e xenerosa, acharán moitos
piadosa sepultura; das súas entranas fecundas arrincarán outros a
fortuna cobizada; nas súas leises xusticieiras conquerirán azos pra
ser apóstolos da Libertade; na grandeza dos seus ríos e das súas
alongadas sementeiras buscarán a ispiración pra ser poetas; no
amor das súas mulleres sentarán os cimentos dun fogar novo que
lle dará a América barudos retoños da Raza de Breogán. ¡Que todo
eso pode saír deste feixe de carne emigrante, deste anaco de alma
galega, que vai sobor da cuberta do vapor! ¡Piñusco de ilusicóns!
¡Proieitos aloumiñados de grandeza prós seres queridos! ¡Sonos
de día venturosos despois de duras xornadas de traballo! ¿Faranse
realidade…? ¡Quén o sabe! Mais aínda que así sexa, non serán
felices nunca máis.