ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

50 Ramón Suárez Picallo
seres benamados! Mesa bendizoada antes de cada xantar e de cada
cea pol-a man de meu abó. ¡Eu bícote Ara sagratísima d’este altar!
E ti, vello reloxio que segues marcando o decurso de vidas
ben queridas, de ausencias doloridas, non acababres esperas. ¡Cómo
añorei ô tic-tac do teu péndulo, i-o tanguir sonoroso das tuas
campanadas!
E este noble leito, que foi nupcial, de nacimento e de agonía,
de sonos ledizosos e de sonos tristes. Na mornedade emocional
das túas roupas de liño caseiro eu quero repousar miña cabeza
frebecente, cuáseque louca.
E na vella cadeira de bimbios xa algo desvencellada pol-os
anos meu corpo e miña i-alma arelan descansaren, despois do longo
pelengriñar nos tempos que foron...; ¡mais non podo! A miña destra
está o porta libros de miña nai. Estendo a mán e póusoa n’un azar.
E un libriño de tapas mouras e lenda doirada que dí: “ancora de
Salvación”. ¡Libro da vida é libro da morte! Nas permeiras follas
deprendín as oraciós dos nenos na premeira comunión, alborada de
vida, e nas derradeiras linlle a letanía dos agonizantes a meu abó no
trance supremo, na hora do seu sol-pôr.
***
Pola fenestra aberta entra unha brisa mariñeira, subtil e
perfumada. Os paxaros voan cara aos seus niños, seus fogares
abalados polo vento. Na lonxanía o Sol vai deitarse no mar, seu leito
de azul eterno. I-eu ollo o vieiro por onde aquela crúa mañán de
marzal botei a andar rumbo ás terras da emigración. Ao ollar aquel
carreiro, volto os ollos que tropezan c’os de miña nai. E musito con
vós tremente:
“¡Miña casiña...!
¡Meu lar...!”
No meu fogar, MCMXXVI