ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

26 Ramón Suárez Picallo
que toca e canta divinamente unha colección de tangos: “Viejo
Rincón”, “Langosta”, “Sonsa” e outros.
Desaloxo de toda a “gabachada”, quedando o salón por noso.
¡Santo Deus, e que inusitadas belezas atopamos nas notas da
canción do arrabalde porteño! ¡Que evocativa e nostálxica semellou
esa música popular, que leva prendidos nas súas notas anacos da
alma do arrabalde, ao que divinizou o sublime Carriego na súa
“Canción del Barrio”! ¡Con que devota emoción os escoitamos,
lembrando noites de bohemia, noctámbula, lembrando os ollos
ardentes, apaixonados desas mulleres crioulas que entregan o seu
corpo e a súa alma ao ritmo dun tango arrabaldeiro!
As notas de “Viejo Rincón” soan aínda nos nosos oídos. ¡E non hai
dúbida algunha de que esta noite soñaremos con Buenos Aires! 11
Ao regreso da súa viaxe seguirá dedicándose ao xornalismo.
No 1930 será contratado para desempeñar o posto de bibliotecario
do Club Español. Será el un dos promotores do vencello entre os
nacionalistas e republicanos do interior e os da diáspora, coa
creación da filial bonaerense da ORGA:
Cando nas postrimetrías da ditadura, apareceu Orga, tivemos
unha viva alegría ao constatar que nas súas filas envorcáranse
todos os galeguistas coruñeses. Soubemos da fundación de
Orga por eles e especialmente por Villar Ponte con quen a nosa
correspondencia era asidua. [...] constituímos unha filial en
Buenos Aires, de cuxos socios son o N.° 70. Reimprimimos o seu
manifesto e distribuímolos entre todos os galegos residentes en
Arxentina, Uruguai, Chile e Perú.
Nós presentiamos en Orga o milagre redentor de Galicia. Viña
a conxugar a idea republicana e democrática con esencias
de galeguidade que lle daban á loita política, matices espirituais de
gran valor e, sobre todo, orixinalidade. O noso pobo, desde o
ciclo dos precursores viña acusando, especialmente nos núcleos
intelectuais, unha ansia viva de resurrección, de reencontrarse a
si mesmo. Por outra banda, vinculado politicamente ao Estado
español, presentía que a República abría o camiño á súa esperanza.
Orga, sinalaba con nitidez aquel camiño. Por iso Orga tivo ao seu
redor o maior caudal de simpatías populares que xamais tivese
11. “De vuelta al hogar. Fragmentos de mi diario”, Céltiga, 25 de maio de 1926.