ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

Notas autobiográficas
hirman meu, que tiña dous anos cando deixei o fogar paterno,
formaba parte d’ela. 9
Na súa xeira por Europa visitará tamén Portugal, Francia,
Suíza ou Italia, recreándose nas rúas de Florencia:
Vai ser media noite. Noite de verán, algo anubrada. Estamos
sobre a Praza de Miguel Anxo, na Porta Santa. [...] Ante a nosa
vista aparece, estendida nun val, a vella e señorial Florencia; a
inmortal cidade de Lourenzo o Magnífico, que deu ao mundo
altísimos poetas, sabios eminentes e artistas inmortais. Rodéaa
un cinto de verdecentes montañas. O Arno, deslizándose por
debaixo das pontes vetustas, musita versos da “Divina Comedia”,
como eterna homenaxe ao gran florentino que a concibiu nun
soberano chispazo de xenio. Dorme Florencia. Ningún ruído
turba o seu sono. [...]
Descendemos da Praza. Sen ningún rumbo fixo, como levados
por un guía invisible, chegamos á Ponte Vella. [...] Por unha das
arcadas que dá sobre o río, penetra un claro de lúa que reflexa
sobre un mármore onde está reproducido no alto relevo do centro
o primeiro encontro de Dante con Beatriz. Foi neste lugar que nós
ocupamos, onde naceu aquel amor inmenso que torturou a alma
do poeta. Un hálito de emoción nos envolve; en estraño fluído
fainos vibrar, e, por un momento, sentímonos transportados a
outras rexións, levados por un misterioso sortilexio.
O tanxer do “campanile” do vello palacio comunal florentino que dá
as 12 da noite, envólvenos na realidade. Botamos unha derradeira
ollada á alegoría dantesca, e cruzamos a ponte vella de Florencia
onde naceu o máis fermoso poema de amor da Humanidade. 10
A súa demorada estadía na Arxentina establecera un vínculo
inquebrantable entre a cidade de Bos Aires e Ramón Suárez Picallo.
Así, no barco camiño de Europa, sentíase fondamente porteño e
exclamaba:
Esta noite, despois de cear, o noso amigo o crioulo, por un
pouco “tira la bronca” presa do maior furor. Non sabemos cómo
o arranxou; mais o caso é que apareceu cunha rapaza crioula
9. “Manoel L. Freire-Calvelo”, Céltiga, agosto de 1926.
10. “Noche florentina”, Céltiga, 10 de agosto de 1926.
25