ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

158 Ramón Suárez Picallo
Zecais non seipa moito das cencias novas da navegación, que os
mariñeiros de oficina que nunca viron o mar nomean oceanografía,
astronomía ou telemetría; pero adeprendín con Mangúa, a clavar o
ouvido no caurel, e polo renxido do mar na escuridade da brétema,
saber se estamos en riba de baixío ou en pleno mar aberto; e non
esquecín, que cando as “Tres Marías” están tirando a Coitelada,
e o “Carro” cae perpendicular sobor do Corno de Lourido, son,
xustamente, as doce da noite.
Párceme que con non ter esquecido estas vellas cousas de mar,
teño dereito a un turno na túa sexta guardia; se non podo embarcar,
confórmome con ser fareiro dende esta outra Costa, pra mandarlle, de
cando en cando, un refacho lumioso á nosa vella barca.
¡Canto quixera eu –¡Santo Deus!– empuñar un remo a tua
veira, capitán! Contaríamos vellos contos ao conxuro da ardentía do
mar, e poidera ser que ainda renovásemos vellas ilusións, encol da
Liberdade i-encol da Pátria. Poida que as ilusións non se cumplisen,
pero, pol-o menos, elas serían plegaria da nosa agonía, a veira
mesma dos camiños que levan aos dominios do Além. ¡Ben sei que
non pode ser! ¡Non me coñecen os novos tripulantes da nosa vella
barca! E resígnome a vel-a desde lonxe. A súa velámen –¡Créemo,
Capitán!– é a única estrela, que alumea a tépeda e tebrosa noite
da miña absoluta soledade espiritual. Repito: Da noite sin luz, da
miña total, absoluta e irremediabel soledade. ¡D’esta desamparada
soledade, que condena a vivir conmigo solo i-a morrer n’un deserto
soo conmigo!
De ahí, meu vello amigo, a eistremecida emoción, que me
sobrecolleu de cabeza, a cozarón e a pés, cando, desde o meu faro
solitario no recuncho d’unha Costa do mundo, escoitei nomearme,
facendo reconto dos vellos tripulantes. Pois ben; escoita a miña
resposta:
–“Presente, meu Capitán”.
Navegues como queiras, poñas proa a Norte ou a Sur, ao
Leste ou a Oeste, a calquera dos puntos da Rosa de todol-os ventos,
eu, que te coñezo, sei de antemán que sempre irás a dar a Porto libre
e salvo, coa nosa vella dorna, que se chama Galicia e Libertade.