ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

CARTA A EDUARDO BLANCO-AMOR
CALIMA DO OESTE
PRESENTE, MEU CAPITÁN
Aquí, nun recuncho da Costa “do outro mar”, mariñeiro sin
plaza, escoito, agora mesmo, a tua chamada, Capitán Blanco-Amor.
Aínda que os novos ou vellos señoritos “spromen” non-o seipan, eu
sigo ataleándo, no asexo e no amanexo, adicado a recoller señales
no dia e na noite. As señales vellas, de Sada, de Beloy, de Morazón
e de Carnoedo. ¡Ou Carnoedo, loiro e nadador, encolgado n’unha
inxente ribeira, simbolizado n’un ergueito pino, lanzal e fidalgo,
enriba de Cirro, con Curbeiroa, Gandarío, Riobao e Taibó!
Fáltan-nos mariñeiros, Capitán Blanco-Amor. O noso Antón
–¡meu irmán Antón!– morreu aquela noite de Agosto, crucificado de
balas, no baldío da Areosa. Eduardo, aquel mariñeiro aldeano, loiro,
con traza de Lord inglés, tamén morreu. ¡Nunca mais empuñará o
timón, camiño dos Caneiros de Betanzos! I-a velliña que nos facía o
caldo, i-o vello zoqueiro, de irtos bigotes, en cuias mans, comían os
cuxos as espigas do millo leitoso, morreron tamén. ¡Todo aquelo, e
aquel Ourense teu, que criaba percebes nos troncos dos loureiros,
fóronse para sempre, meu amigo e Capitán!
Por eso tí, devoto e leal á nosa vella dorna mariñeira que se
chama “Galicia”, que tuvemos que tripular un día, n’un porto de
tránsito, con Alonso Ríos, con Chuco Regueira, c’o Mosqueira, con
Cao Turnes, c’o vello Campos Couceiro, voltas a navegar n’ela cara
a novos hourizontes, que sustituian aos vellos, sentado na chopeta
de popa, mandando dar couce i-asimán, desplegando e recollendo
risos, facendo no comando a sexta guardia. ¡Resérvame un turno
Capitán! Porque lle conservo moita lei á nosa vella dorna! Zecais
non poida ser como tripulante efeitivo, escrito no sol; porque estou
moi vello e mui escarraneado; pero podo aínda facer de Turnán;