ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

UN HOME QUE NUNCA VIRA O MAR
Namentras fun diputado a Cortes, ao igual que outros
moitos diputados galegos, ía a Galicia cuaseque todos os fins de
semán. As sesión terminaban os viernes e reiniciábanse os martes.
O carnet parlamentario era tamén pase libre en primeira clase
dos ferrocarriles. Tomábamos o tren en Madrid ás 9 de noite e
chegábamos á Cruña o sábado á 1 da tarde. O viaxe era pesado
i-aburrido. O pase non incluía cama i-as mil pesetas que percibíamos
de dieta, non permitían o luxo do dormitorio. Nembargantes eu
lembro cordialmente aqueles viaxes pol-as moitas cousas que
neles comentéi, enseñéi i-adeprendín, asegún os compañeiros e
compañeiras que me tocaban en sorte ou en desdita. Istes ían dende
o que nos contaba minuciosamente unha operación ao estómago
que lle fixeran a sua sogra, até o marino que se facía lenguas do que
faría cando estivese no Ferrol, formando parte do “quinto reino de
Andalucia”, pasando pol-o asombro dos que, dempois do diálogo
máis ou menos trivial, aseguraban que os galegos somos moi listos
cando saímos listos de verdade. Sin faltar, alguna que outra vegada,
o amabel viaxante de comercio –cuase sempre catalán− que nos
contaba como trataba de facer aforros nas plazas que tocaba para
ílos a gastar na Cruña.
D-un destes compañeiros de viaxe quero contarvos a
peregrina anéidota: Tomou o tren en Valladolid vestido de militar
coas insiñas de capitán no quepis e na guerreira. Portaba dúas
grandes maletas coma quen sai con todo pra un logo viaxe. No
xeito de entrar, de dar as boas noites, de colocar as maletas e
até de sentarse, calquera podía pescudar que estaba de moi mal
talante. Estivo un bon intre calado; logo, obedecendo o sortilexio
dos trens españoles, enfióuse na conversa. Botóu sapos e cóbregas