ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

CARTA QUE PODE SER PROLOGO
Meu dileito amigo i ademirado poeta:
Pídesme un prólogo pro teu fermoso Itinerario Galego, na
edición bilingüe que vas pubricar –no castelán orixinal en que foi
escrito e na tradución galega que lle fixo Xosé Neira Vilas–; e eu
teño que che decir, como xa dixen nalgunha outra ocasión en que
se me fixo igual pedido, que non sei como se fai un prólogo.
Polos libros “con prólogo” que teño lido, coido que un
prólogo ven a ser algo así como a presentación dun libro e do
autor que o escribíu, feito por autoridade competente e sabidente
de abondo, encol das duas cousas; é decir, do libro e do autor, no
orde literario, i eu, modesto xornaleiro por vocación, formación
e temperamento, non teño nin sabidencia nin autoridade pra
“prologarte”.
Cecáis, si poida falar de ti na miña calidade de galego leitor
de libros referentes a miña Patria, ó seu esprito, o seu xeito de ser, de
estar e de vivir, como ente nacional eisistente, coáseque misterioso.
De proxenie italián, “xeneise”, nado e criado en Buenos Aires –unha
das cidades máis cosmopolitas do mundo– viches e sentiches a
Galicia con devoción conmovedora; acercácheste primeiro, as suas
xentes emigradas, veciñas do teu barrio porteño, e comprendiches
que algo impalpabel envolvía as inquedanzas do seu vivir e do seu
morrer. Algo lonxano no tempo e no espacio que as fai ser como
son. Despois percorriches os camiños de Galicia e alí atopácheste
coa revelación. Alí estaba o cerne, a raíz, o hálito espritual, que ti,
poeta, tiñas presentido, como fonte primixenia do ser e do estar dos
galegos que xa conosceras de perto.