ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

AO PASAR POLO CEO
Os galegos que moran no ceo –que pra intranquilidade de
Deus son moitos– adoitaban, despois de cear, xuntarse no xardín
que hai perto do comedor, pra presenciaren a partida da birisca que
de cotío xogaban Curros e Murguía, contra Brañas e Pondal.
A noite que socedéu o que vou a contarvos, Curros que
levaba ó xogo, estaba de mal xor, porque Brañas levaba todolos
trunfos, namentras o seu compañeiro non vía nin un besbello.
–Hai que matar co que sexa –mandaba Curros ao seu
compañeiro, refiríndose ao rei de trunfo que xogara Brañas para lle
comer unha birisca de once.
–Cunha lana romana –respondeu don Manoel, relembrando
os seus tempos de hestoriador.
Ganástedes –rosmou Curros, convencido que según as suas
contas xa os rivales fixeran sesenta e unha.
Ouviron, de súpeto, un estrano zoar, que non era de abellón,
nin de tabau, nin de nespra, nin de paxaro conoscido.
–Ha de sere un morcego que coida que ó ceo é unha eirexa
vella –sentenciou o autor de “Mirando pro chan”–. Da cartas
–agregóu, mirando pra Brañas que tiña na man a baraxa.
Aparesceu entón, voando sobor do ceo, un paxaro de ferro.
Unha andrómena con áas, facendo no aar voltas e reviravoltas i
unha man que lles capeaba dicindo abúr.
Gran rebumbio no ceo. O vixía da torre máis outa, foi
correndo dar conta ao vello Deus da nunca ollada aparisción. O
vello, que estaba moi ocupado eisaminando o libro de entradas que