ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

Nosa Señora da Roca. (Lenda)
135
Dixérase que o penedo, tocado de miragre, conmovéuse
c’os pregos das nais mariñeiras, e tomóu sua mesma forma física, e
mandóu seus pregos deica o ceo.
Pol-a mañán do outro día as xentes da comarca fixeron
xuntanza ao pé da pena milagreira, i-os mariñeiros espricaban a
un fato de canteiros as formas de muller e de santa, en que, a noite
derradeira, viran trasformada a vella roca. I-así foi como a arte
rústica dos canteiros inspirara pol-a fé dos mariñeiros trocou aquel
irto penedo, na “Nosa Señora da Roca” que foi tida dend’entón
por nosa patrona e quen como vés –terminou o tío Traíñas−
reverenciamos ainda oxe…
* * *
Moitos anos despois, cando pol-os áridos camiños do mundo
deixara anacos da miña fé primeira, visitei o vello penedo en cuio picoto
érguese, solene a maxestosa, a pétrea imáxen, no seu eterno ademán de
bendizoar ô mar noso i-as criaturas que n-el viven e traballan.
Era o día en que os peixeiros da comarca fan festa na sua
loubanza.
Pol-os vieiros que conducen â roca miragrosa, caravanas
endomingadas de homes, mulleres e nenos chegaban lediciosas de
todal-as aldeias da costa. A ría maina i-azul coma unha esmeralda.
Os vales cubertos de froles, coroadas de doas d’orballo. Festa
xocunda e ridente na primadeira galega. Festa de veiramar con
arumes de xebras e marmulos. Brisa mariñeira que agarima as testas
i-os cabelos louros.
O pé do outo penedo cubriuse de frores, ofrenda sinxela do
amor mariñeiro, da fé pura e limpa com’as augas da ría. Un fato de
mozos e mozas, rodean a roca. E voa coma unha pomba branca a
leda cantiga d’oxe:
“Nosa Señora da Roca
Nosa Reina, Nosa Nai,
Frores a traguerche veñen
Os peixeiros do lugar”.