ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

120 Ramón Suárez Picallo
Nacionalista dos rapaces mariñeiros de Sada. Cando souperon
quen eu era, puxéronse de pé e relixiosamente, cantaron o Hino
Galego. As súas facianas, aínda non poboadas polo bozo, máis xa
tostadas polo vento e polos salseiros, na dura brega de arrincarlle
a o mar o bocado de pan, conquerían coa canción da Patria, tal
xeito de tenrura que me dou gana de os bicar. Despois, un neniño
de 11 anos rezou –está é a espresión– “Galicia” de Cabanillas con
tanta enerxía e propiedade, que de atoparse alí o Poeta da Raza
houbérao apreixado. Eu, pola miña parte, confeso que non trocaría
o máis apoteósico homaxe, por este sinxelo, emocionante, que me
tributaron os rapaces mariñeiros do meu pobo natal.
Os regramentos da devandita xuntanza non poden ser máis
breves e esplícitos. Costan de tres artigos, a saber:
1º- Defender a Nosa Terra e a Nosa Fala contra os seus
nemigos de fora e de dentro dela, aínda que pra elo haixa que
espoñer a vida.
2º- Conquerir pra Causa da Liberdade de Galicia a todolos
rapaces da veiramar, tratandoos como irmáns benqueridos.
2º- Falar en galego, cantar en galego, pensar en galego,
dentro e fora da xuntanza e facerlle a guerra a quen así non o faga.
Polo de agora soio saen a rua os días de festa coa gaita, as
tradicionaes conchas de vieira, e o pandeiro, cantan unha boa coleición
de cantigas mariñeiras, algunhas axeitadas as aspiracións galeguistas.
Cantan o Hino Galego, e cando o fan non somentes están
eles descobertos, senón que fanlle estalo, polas boas ou polas malas,
a cantos os escoitan. Polas noites, lén, estudan, din poesías e pensar
crear un cadro que represente teatro galego, especialmente o de
Lugrís Freire, que ten como esceario a vila de Sada, seu pobo natal.
Decateime axiña que unha man hábil, unha sensibilidade
esquisita tiña que andar polo meio. Cando perguntei polo mestre de
todo aquelo, as olladas todas caeron sobor dun rapaz a quen conoscen
os leutores de CELTIGA, Freire-Calvelo, un nome conoscido non
somentes en Sada por estar vinculado a moitos sucesos alí habidos,
senón que en todolos xornaes galegos de dentro e de fora de Galiza