ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

MANOEL L. FREIRE-CALVELO
O rexurdir galeguista, que nesta hora augural pra Galicia une
en sagro apreixamento a o millor da nosa inteleitualidade escomenza
a dar os seus froitos. Detrás desta xeneración vislúmbranse xa a os
que han de irlle en seguimento. E vislúmbranse non somentes
nas cidades, senón que nas pequenas vilas e aínda nas aldeias
atópanse rapaces acesos no lume sagro do amor a Terra, arelantes de
ofercerlle o seu esforzo pra sua redención. Rapaces noviños, cheos
de saude moral e física, donde xermina vigorosamente a semente
dos Mestres.
Unha das cousas que máis me encheu de ledicia o meu
esprito ao chegar a miña vila natal, a Sada dos meus amores, foi
saber que n’ela habia unha xuntanza nazonalista de rapaces cuásique
todos menores de 20 anos. E ainda mais, cando soupen que un
hirman meu, que tiña dous anos cando deixei o fogar paterno,
formaba parte d’ela. Quixen visitala. Nas roíñas dun vello muíño, á
sombra do Castelo de Corbeiroa, na veira mesma do mar, ten a sua
sede este novo feixe de loitadores da Terra. Meu irmán sirvíume de
guía. Petou a porta cunha sinal especial e responderon de dentro:
“Couce”
“Asimán” –dixo o meu guía. (Estas verbas –verbas usadas
polos mariñeiros pra ourentar o goberno das nosas minuetas– non
ouvidas por min facía moitos anos, estremecéronme). “Terra a Nosa”,
insistíu o de dentro. “Terra”, respondeu de novo. Abriuse a porta.
Unha lus de carburo alumeaba un salonciño donde había unha
mesa con libros, xornaes e revistas galegas –entre elas Céltiga– e
na parede, como nun altar a bandeira galega, ca fouce, co remo
atravesado e coa estrela. Debaixo esta lenda: “Mareiras”. Xuntaza