ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...

110 Ramón Suárez Picallo
amigo de Prisciliano, como tradutor de Goethe, e como primeiro
tradutor, na Península Ibérica, do “Ulises” de James Joyce, non
sospeitábamos que, ademáis de todo eso, o señor de Trasalba,
levaba dentro de sí unha viva vocación política, entendendo a
Política ó nobre xeito de Aristóteles; un político repubricano,
católico e federal, firmante, xunto con galegos, vascos e cataláns en
primeiro termo, da primeira enmenda constitucioal que discutiron
aquelas cortes memorábeles:
“España es una república federal”. Un político de estilo
europeo convivente e tolerante, disposto a desvivirse polo seu
dereito de crer e polo dereito dos demáis a non crer, ou a crer con
diferente fe da sua fe.
Faríanos falla escribir un libro, somentes coas anécdotas de
Otero Pedrayo, durante a sua tempada de político galego residente
en Madrid. Dende aquela dona, estristecida i enloitada, que pasaba
por bisneta dun “gran repúblico”, que o visitaba unha vez por
semán, levándolle cen pesetas por visita; deica o pillabán con traza
de paragüeiro ou de afiador de San Miguel do Campo que tiña que
voltar a Terra, por mor de unha terríbel enfermedade da súa nai... i
él sempre gran señor de mans abertas, servindo de pano de bágoas
a cantos se lle arrechegaban por fas ou por nefas.
Fraternalmente amigo de poetas, de escritores, de pintores
e de tolos maravillosos; mestre paternal dos seus alunos, naquil
Ourense prócer, sempre fidel as tradicións máis belidas da lingua,
de esprito e da Cultura de Galicia, cecáis sexa hoxe un dos poucos
homes de aituación e siñificación púbricas, de toda a nosa Terra,
que non ten nemigos, nin antre mouros nin antre cristiáns. Tamaña
xerarquía moral, concédenlla de consún a sua sabidencia, a sua
limpa historia púbrica e privada; e por sobor de todo, a sua índole
de cabaleiro do esprito e de home de ben a carta cabal.
Bos Aires. Opinión Gallega, xuño-xullo de 1959.