ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...
ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ... ramón suárez picallo escolma de textos en galego - Consello da ...
ORACION PRA CASTELAO… Dita por Ramón Suárez Picallo o 7 de xaneiro de 1960, ós des anos de seu pasamento, no Centro Gallego de Buenos Aires e no lugar do seu velatorio. En terra allea, como se fora un pelegrino. En casa amiga, arrodeado de xentes fraternas e devotas, coma si fora un Profeta ou un Patriarca bíblico, tivo pasamento eiquí, nesta casa, e sobor deste teito acolledor, o noso Castelao, fai hoxe, a ista mesma hora des anos xustos. Os médicos ilustres que o trataron, dianosticadores das doenzas do corpo carna, deran, facía xa tempo, seu ditame: Castelao estaba afeitado dun mal físico que non perdoa. Que mata irremediabelemente. Mais os poetas, que adoitan pescudar nas doenzas do esprito, deron tamén o seu dianóstico, por boca do seu Mestre maor, Ramón Cabanillas, morto tamén fai poucos días, nun poema que formula unha pregunta e da unha resposta: “¿De que mal morreu a nosa prenda?” “Morreo de amor a Terra”. Si, irmáns, deso morreu a nosa prenda. Do que fora amor dos seus amores. Sustancia e consustancia da sua vida imorredoira. Ispiración e hálito do seu xenio de artista, ilusión i esperanza da sua emoción e da sua vocación de guieiro, de conductor e de redentor do seu pobo e da sua nación, en trance de renacer e de recrear a sua persoalidade política, histórica, espritual e cultural. Si, deso e por eso morreu Castelao. Dunha lonxanía de Galicia no tempo e no espacio, carne do seu corpo e pulso do seu esprito.
108 Ramón Suárez Picallo E nós seus irmáns e seus amigos, que cremos firmemente nunha vida perenne alén da morte física, invocámolo i evocámolo hoxe, por sí, en esprito, quer estar xunta nós, a nosa veira, esta noite da sua lembranza. Invocámolo en omnipresencia. Na presencia da sua fe, da sua espranza, e do seu outísimo nos outos destinos da Patria, asoballada, tronzada pola traición a sua traieitoria histórica. Invocámolo os que fomos seus compañeiros e camiños. Polos camiños da angustia e da agonía nos intres tremendos da desespranza e do desconsolo. E até polos camiños áridos e poirentos do eisilio e do desterro. E con nós, invocádelo vós, galegos da emigración, que sabedes dos seus traballos, do seu vivir, e do seu desvivirse por darlle contido sólido, concencia patriótica e política, ós vosos traballos a prol da galeguidade. Que dialogástedes con él encol de probremas exenciaes de Galicia. E que gozástedes da gracia da sua verba socarrona contando anéidotas todas con fío e punta. Que o arrodeástedes no seu mal incurabel, e que erguéstedes eiquí, niste mesmo lugar, a capela pro seu velatorio, como se vela un santo, un héroi ou mártir. Evocámolo e lembrámolo todos nós, para que a sua lembranza siga alumeando e ispirando os nosos esforzos e os nosos traballos a prol das suas deidades, da sua emoción máisima e permanente: Galicia e a sua libertade. Até que a Patria libre poida acollelo no seu seo como fillo, fidelísimo e dileito, cando él volva polo mar, cubrindo singladuras de emoción baixo as Galaxias tremelucentes do firmamento. *** Esprito lumioso de Castelao, o sempre ben amado de Galicia e dos galegos, que estás entre nós, a nosa veira, esta noite: Eiquí quedan pra ti pra tua lembranza istas verbas a xeito de oración. Ou, si ti queres, a xeito de doce e mainiña choiva que regue e fecunde o xardín onde frolecerán, no seu día, as tuas ilusións, as tuas espranzas, os teus esforzos todos, nunha amañecida auroral de nosa Patria Galega. ¡Así sexa! Bos Aires. Opinión Gallega, febreiro de 1960.
- Page 56 and 57: ¡NENIÑO GALEGO! ¡Ou retoño da v
- Page 58 and 59: EMIGRANTES Dende entón cando vexo
- Page 60 and 61: Emigrantes Levarán sempre metido n
- Page 62 and 63: POSICION E SINIFICADO ESPRITUAL E C
- Page 64: Posicion e sinificado espritual e c
- Page 67 and 68: 66 Ramón Suárez Picallo Chegamos
- Page 69 and 70: 68 Ramón Suárez Picallo xiadeira
- Page 72 and 73: 4 GALEGUISMO
- Page 74 and 75: DIVAGACIONS ENCOL DO GALEGUISMO MIL
- Page 76: Divagacions encol do galeguismo mil
- Page 79 and 80: 78 Ramón Suárez Picallo nobrísim
- Page 81 and 82: 80 Ramón Suárez Picallo Estas cou
- Page 84 and 85: 5 DATAS SIGNIFICATIVAS
- Page 86 and 87: O PLEBISCITO DO ESTATUTO AUTONÓMIC
- Page 88: O plebiscito do Estatuto Autonómic
- Page 91 and 92: 90 Ramón Suárez Picallo posta no
- Page 93 and 94: 92 Ramón Suárez Picallo ¿Por que
- Page 95 and 96: 94 Ramón Suárez Picallo SI dirán
- Page 97 and 98: 96 Ramón Suárez Picallo E que nes
- Page 99 and 100: 98 Ramón Suárez Picallo Patagonia
- Page 101 and 102: 100 Ramón Suárez Picallo convidio
- Page 104 and 105: 6 SEMBLANZAS
- Page 106: CASTELAO SEMPRE PRESENTE Celebróus
- Page 111 and 112: 110 Ramón Suárez Picallo amigo de
- Page 113 and 114: 112 Ramón Suárez Picallo Por iste
- Page 116 and 117: VERBAS PRA RAMÓN BEADE MÉNDEZ NA
- Page 118 and 119: VERBAS DE RAMÓN SUÁREZ PICALLO NO
- Page 120 and 121: MANOEL L. FREIRE-CALVELO O rexurdir
- Page 122: Manoel L. Freire-Calvelo 121 figura
- Page 125 and 126: Suárez Picallo, segundo pola derei
- Page 127 and 128: 126 Ramón Suárez Picallo fuxir do
- Page 130 and 131: A CULTURA GALEGA NA SUA DIMENSIÓN
- Page 132 and 133: 8 COLABORACIÓNS LITERARIAS
- Page 134 and 135: NOSA SEÑORA DA ROCA (Lenda) A xeit
- Page 136 and 137: Nosa Señora da Roca. (Lenda) 135 D
- Page 138 and 139: AO PASAR POLO CEO Os galegos que mo
- Page 140 and 141: Ao pasar polo ceo 139 -Vostede non
- Page 142 and 143: O CRUCEIRO CONFIDENTE Denantes que
- Page 144 and 145: CARTA QUE PODE SER PROLOGO Meu dile
- Page 146: Carta que pode ser prologo 145 O mi
- Page 149 and 150: 148 Ramón Suárez Picallo No meio
- Page 152 and 153: UN HOME QUE NUNCA VIRA O MAR Nament
- Page 154 and 155: Un home que nunca vira o mar 153 po
- Page 156 and 157: 9 CORRESPONDENCIA
108 Ramón Suárez Picallo<br />
E nós seus irmáns e seus amigos, que cremos firmem<strong>en</strong>te<br />
nunha vi<strong>da</strong> per<strong>en</strong>ne alén <strong>da</strong> morte física, invocámolo i evocámolo<br />
hoxe, por sí, <strong>en</strong> esprito, quer estar xunta nós, a nosa veira, esta noite<br />
<strong>da</strong> sua lembranza. Invocámolo <strong>en</strong> omnipres<strong>en</strong>cia. Na pres<strong>en</strong>cia <strong>da</strong> sua<br />
fe, <strong>da</strong> sua espranza, e do seu outísimo nos outos <strong>de</strong>stinos <strong>da</strong> Patria,<br />
asoballa<strong>da</strong>, tronza<strong>da</strong> pola traición a sua traieitoria histórica.<br />
Invocámolo os que fomos seus compañeiros e camiños.<br />
Polos camiños <strong>da</strong> angustia e <strong>da</strong> agonía nos intres trem<strong>en</strong>dos <strong>da</strong><br />
<strong>de</strong>sespranza e do <strong>de</strong>sconsolo. E até polos camiños áridos e poir<strong>en</strong>tos<br />
do eisilio e do <strong>de</strong>sterro.<br />
E con nós, invocá<strong>de</strong>lo vós, <strong>galego</strong>s <strong>da</strong> emigración, que sabe<strong>de</strong>s<br />
dos seus traballos, do seu vivir, e do seu <strong>de</strong>svivirse por <strong>da</strong>rlle contido<br />
sólido, conc<strong>en</strong>cia patriótica e política, ós vosos traballos a prol <strong>da</strong><br />
galegui<strong>da</strong><strong>de</strong>. Que dialogáste<strong>de</strong>s con él <strong>en</strong>col <strong>de</strong> probremas ex<strong>en</strong>ciaes<br />
<strong>de</strong> Galicia. E que gozáste<strong>de</strong>s <strong>da</strong> gracia <strong>da</strong> sua verba socarrona<br />
contando anéidotas to<strong>da</strong>s con fío e punta. Que o arro<strong>de</strong>áste<strong>de</strong>s no seu<br />
mal incurabel, e que erguéste<strong>de</strong>s eiquí, niste mesmo lugar, a capela<br />
pro seu velatorio, como se vela un santo, un héroi ou mártir.<br />
Evocámolo e lembrámolo todos nós, para que a sua<br />
lembranza siga alumeando e ispirando os nosos esforzos e os nosos<br />
traballos a prol <strong>da</strong>s suas <strong>de</strong>i<strong>da</strong><strong>de</strong>s, <strong>da</strong> sua emoción máisima e<br />
perman<strong>en</strong>te: Galicia e a sua liberta<strong>de</strong>. Até que a Patria libre poi<strong>da</strong><br />
acollelo no seu seo como fillo, fi<strong>de</strong>lísimo e dileito, cando él volva<br />
polo mar, cubrindo singladuras <strong>de</strong> emoción baixo as Galaxias<br />
tremeluc<strong>en</strong>tes do firmam<strong>en</strong>to.<br />
***<br />
Esprito lumioso <strong>de</strong> Castelao, o sempre b<strong>en</strong> amado <strong>de</strong> Galicia<br />
e dos <strong>galego</strong>s, que estás <strong>en</strong>tre nós, a nosa veira, esta noite: Eiquí<br />
que<strong>da</strong>n pra ti pra tua lembranza istas verbas a xeito <strong>de</strong> oración.<br />
Ou, si ti queres, a xeito <strong>de</strong> doce e mainiña choiva que regue<br />
e fecun<strong>de</strong> o xardín on<strong>de</strong> frolecerán, no seu día, as tuas ilusións, as<br />
tuas espranzas, os teus esforzos todos, nunha amañeci<strong>da</strong> auroral <strong>de</strong><br />
nosa Patria Galega. ¡Así sexa!<br />
Bos Aires. Opinión Gallega, febreiro <strong>de</strong> 1960.