Crónicas desde a India - Vieiros

Ambal, o director da
ONG local dime que
debería escribir tamén
algo sobre as cousas
que me gustan da
India para completar o
meu relato. Falamos
da tolerancia relixiosa,
da diversidade
lingüística, dos
movementos sociais.
En Mahalakshmipuram tamén conseguiron que lles puxesen electricidade, pero a luz de
Karpajammal e as súas amigas brilla máis cás 17 farolas que tanto son o seu orgullo.
A boa veciñanza ı Padiam Street non é unha excepción. As corenta familias que viven no suburbio,
moitas delas compostas por mulleres separadas, vivían antes noutro sitio. Pero á xente-ben xa
sabemos que non lles gusta o fedor da probreza. Primeiro intentárono con chantaxes e ofertas falsas
para comprar a terra. Non foi posible, as corenta familias non querían marchar. Así que un día á noite
comezou o lume. E alá foi todo. Coas pertenzas queimadas, tamén os argumentos.
Agora viven nun cacho de terra de dubidosa propiedade onde as cobras fan a miúdo acto de presenza
e onde as casas teñen o chan de terra e as paredes de lata. Dentro, o medo. Ao redor, o infrahumano.
Despois de varias solicitudes á oficina municipal, o día 23 finalmente alguén virá comprobar
a súa situación e aclarar o conflito de propiedade da terra onde están. Só que agora a comunidade
non está soa. Hai alguén máis detrás. O noso obxectivo: o reasentamento. O noso lume, una chispa
de xustiza.
Falando cos pés ı A min gústame demostrar as cousas polos actos. Ambal, o director da
ONG local, pregúntame polo que escribo. Dime que debería escribir tamén algo sobre as cousas que
me gustan da India para completar o meu relato. Falamos da tolerancia relixiosa, da diversidade lingüística,
dos movementos sociais. Tamén da arte e da literatura...
O día seguinte comezo a aprender baratanatíam, a danza tradicional do sur da India. Como
non teño moito tempo, as clases son de 7 a 9 da mañá. Non hai dúbida, algo ten que gustarme poderosamente
para iso. Ao final do día pregúntame se estou cansa (baile, oficina, suburbio, casa, baile,
oficina, suburbio...). Ás seis da mañá, se estou segura de querer ir a clase un día máis. Como preguntarme
se quero volver: a reposta doulla cos pés.
> 25