Crónicas desde a India - Vieiros

2
Po no pelo
noso proxecto ten agora unha oficina propia, que parece cousa de Virginia Woolf. A pri-
O meira vez que vin a Tiruchi non había nin oficina. Só Ambal e mais eu polos suburbios
adiante o día enteiro. De casa en casa, Ambal e mais eu sabemos de qué trata este asunto.
Agora a ONG de Ambal ten dúas oficinas, a central e a do noso proxecto. Hoxe piseina por primeira
vez para poñerme en antecedentes.
Revisei todos os informes, contas, rexistros, arquivos... na compaña da traballadora social, a traballadora
sanitaria e a contable. Sentei con elas a comer e tomar un café. As miradas eran intensas,
fixéronme como puideron un terceiro grao aos que xa estou afeita. Con seguridade agardaban unha
loira en pantalóns curtos. E vou eu e escarállolles a festa coa miña comida no tiffin carrier (a típica
lata de metal de calquera india traballadora), o arroz a man e con chiles, o sari... e sobre todo co feito
de saber media vida dos nomes que aparecen nos informes, porque teño moita gana de ver de novo
a Kasturi, a Rani e a moita máis xente, tanta... Xa con gana de saír ao suburbio ao reencontro, a ver
como vai a vida, que hai de novo. Porque todo isto ao final trata de seres humanos que teñen problemas,
gordos por certo. E como calquera que ten un problema, necesitan falar e que se escoite a
súa voz. Logo, claro, hai que coller o arado e remover a terra, a miña, a que permite que isto siga así.
Demasiada xente cos oídos tapados, é máis cómodo así.
Traballadoras de base ı A base é o principio e o fundamento. Os alicerces. Elas son o principio,
> 11