Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Gustavo Hervella García e María Seijas Montero
polio de determinadas actividades económicas, como veremos no seguinte
apartado e que agora podemos adiantar. Son os almacéns, bazares, hoteis e
pensións as ocupacións en que encontraremos a maioría dos galegos. 14 Estes
negocios serán os preferidos polos chegados de Galicia e, neste aspecto, podemos
establecer unha comparación cos residentes en Montevideo, comercio
polo miúdo e de hostalaría a pequena escala, sexan tendas ou almacéns onde
se venderían os produtos máis variados. 15
O mesmo podemos afirmar dos hábitos de residencia, xa que moitos dos
arribados a Bos Aires vivían onde traballaban e este espazo está reducido a
poucas rúas e barrios, o que nos fai pensar nun espazo residencial reducido e
fácil de diferenciar polos bonaerenses. A residencia, polo tanto, tamén estaba
case predestinada a zonas como Constitución, Montserrat ou San Telmo, ao
igual que o almacén. O negocio mantíñase ata que nalgúns casos se traspasaba,
ben para mudar de sitio e así aumentalo, ben porque se comeza a traballar
noutra actividade. Deste xeito, os galegos almaceneros ou os galegos bolicheros
convertéronse en personaxes consubstanciais á historia de Bos Aires, e por
extensión á de Arxentina, como se pode observar no teatro popular arxentino
así como no cinema. 16 Pero, como afirmamos en páxinas anteriores, esta actividade
non foi a única. Observamos como as panadarías, zapatarías ou xastrarías
ocuparon un lugar moi destacado dentro da colectividade. A industria do
moble ou a do vestido constitúen outras actividades destacadas na relación de
anuncios manexados, feito que, se non definitivo, si é significativo porque a
semellantes conclusións chegou Cagiao Vila para os galegos en Montevideo. 17
O que non podemos soster cos datos consultados é se, como no caso de Uruguai,
a incipiente industrialización de determinadas zonas de Arxentina foi
debida ao labor dos inmigrantes; isto queda para estudos máis amplos.
Deste xeito, a imaxe do galego en Bos Aires non podía ser outra que a
do almacenero aforrador e aforrón, preocupado máis por gañar diñeiro que
por cultivar o seu saber. Un dos tradicionais costumes é a animosidade contra
estes inmigrantes porque só contratan os seus paisanos e polo seu empeño
14. Fernández, A. E.: «Patria y cultura. Aspectos de la acción de la elite española en Buenos
Aires (1890-1920)», Estudios Migratorios Latinoamericanos, n.º 6-7, 1987, p. 301.
15. Pérez Prado, A.: Los gallegos y Buenos Aires, Bos Aires, La Bastilla, 1973, p. 203.
16. Núñez Seixas, X. M.: «Algunas notas...», op. cit., 1999, p. 92 e O inmigrante imaxinario,
Santiago de Compostela, Universidade de Santiago de Compostela, 2002, pp. 284-295.
17. Cagiao Vila, P.: «Inserción laboral de la inmigración gallega en Montevideo, 1900-1930»,
Revista Galega do V Centenario, n.º 4, 1989, p. 152.
[ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (85-102) ]