Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Nancy Pérez Rey
Nos algo máis de sesenta anos de vida da sociedade, foron seis os locais
utilizados para levar a cabo as súas actividades, dende o primeiro no número
147 da avenida Columbus (Manhattan) ata o actual situado no barrio de Astoria.
Despois de vivir os seus mellores momentos na década de 1960, a sociedade
segue existindo, aínda que as súas actividades practicamente quedaron
reducidas a actos de tipo lúdico e recreativo.
Houbo tamén outro grupo de sociedades que podemos definir como de
tipo rexional ou provincial, como o Galicia Sporting Club, da década de 1920,
e anexo da Casa de Galicia Welfare Association a partir de 1933, ou o mesmo
Centro Galicia, das que só coñecemos a súa existencia (Rueda e González
López-Briones, 1995: 162). Polo de agora, carecemos de datos que nos permitan
facer unha reconstrución máis completa da vida asociativa da comunidade
galega en Nova York.
BALANCE E CONCLUSIÓNS
As reflexións ás que podemos chegar unha vez expostas estas primeiras
pinceladas da emigración galega a Nova York no século xx son de dous tipos.
Dunha banda, e no que ao uso das fontes aquí utilizadas se refire, a análise
baseouse en parte na utilización de fontes de arquivos municipais dunha área
concreta da Coruña, que nos axudaron a establecer a situación e as características
dos emigrantes dende o lugar de partida. Debido ao carácter nominativo
das fontes, puidemos comprobar as enormes potencialidades que ofrece este
tipo de documentos á hora de explicar os mecanismos que utiliza o emigrante
para deseñar o seu periplo migratorio. A combinación destas fontes pódenos
dicir moito verbo dos mecanismos de transmisión de información –básica
na toma de decisións do emigrante–, das estratexias familiares que seguen
– migración familiar ou individual–, da temporalidade dos seus movementos,
do retorno ou doutras cuestións importantes no estudo das migracións.
Tamén é certo que a parcialidade destas fontes queda en evidencia cando
queremos saber máis das características e dos modos de inserción dos emigrantes
nos lugares de destino. Así, e para coñecer a realidade máis completa
deste fenómeno, resulta imprescindible contar co apoio documental xerado
nas sociedades receptoras, tanto estatísticas oficiais como fontes persoais do
país ou rexión en cuestión e das que este traballo aínda carece.
As fontes orais tiveron a función de salvar esa longa distancia que existe
entre as fontes documentais e a propia realidade. Aínda que somos conscientes
da problemática que poden ofrecer este tipo de documentos, no que a representatividade
se refire, neste caso o seu uso revelouse efectivo á hora de exemplificar,
sobre todo, realidades máis específicas (micro) da emigración.
5 [ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (31-61) ]