Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

Nancy Pérez Rey
Hai que pensar que a declaración feita no momento de partida, e sobre
todo para o caso dos xornaleiros (ocupación que non se especifica como tal no
destino), está encubrindo un amplo abano de traballos que o inmigrante estaba
disposto a facer, tales como canteiro, cigarreiro, tabaqueiro, albanel, mineiro
etc. Emilio González López describiu así o panorama laboral dos galegos
en Nova York:
...os galegos dominaban e copaban unha gran parte dos traballos manuais, non
profesionais, pero moi dignos, honorables e ben pagados. Tratábase de homes
que traballaban na construcción, nos barcos de carga, remolcadores, nas minas,
nos altos fornos de aceiro e ferro, no metro, nos restaurantes, de porteiros de
importantes edificios, traballando tamén nas caldeiras, fontaneiros, pintores,
caldereteiros, carpinteiros, mecánicos, etc. (Fandiño, (ed.), 2000: 60).
Do mesmo xeito, Castelao, durante a súa estadía nos Estados Unidos entre
agosto de 1938 e xullo de 1940, recolleu estas impresións: «[...] Vin o trunfo e
a derrota de moitos galegos, pero nunca vin a súa felicidade. A miña man estreitouse
aos fogoneiros, peóns, taberneiros, obreiros e lavaplatos de Nova York, aos
mariñeiros de Filadelfia e Boston, aos obreiros de Chicago [...]». 19
Para o caso concreto de Nova York, recalaron un importante número
de mariñeiros galegos que facían parte da tripulación dos barcos americanos.
Concretamente no ano 1917 a emigración aos Estados Unidos estivo formada
por «hombres en su mejor edad y por hombres de los más fuertes y más expertos
de las provincias gallegas, casi todos gentes de mar, así es que el mayor
contingente lo dieron las provincias de Pontevedra y La Coruña». 20 Así mesmo,
L. O. G. contounos que a maioría dos galegos que ela e o seu home coñeceron
en Nova York eran «naquel entonces dos que quedaban dos barcos...
pero xa xente de antiguamente que fora en barco [...] eses que andaban en barcos
mercantes e barcos pesqueiros dos que iban á pesca do... do Canadá [...]
sobre todo homes pero despois traían aquí... despois dende que se facían legales
quedaban as familias» (Entrevista A). Así mesmo, o home de D. B. I., A. L.
O., orixinario de Ouces (Bergondo, A Coruña) –cuxo rexistro de saída puidemos
localizar no AMB– aparece inscrito en decembro de 1919 no seu municipio
natal como mariñeiro, profesión que desempeñou ata a súa instalación en
19. Castelao finalizaba con estas palabras a segunda parte de Sempre en Galiza durante a súa
viaxe a Bos Aires en xullo de 1940. En Monteagudo (ed.) (2000): Castelao. Obra (vol. 2: Sempre
en Galiza), Vigo, Galaxia, p. 319.
20. Boletín del CSE, 1918: 470.
50 [ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (31-61) ]