Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

De Europa a las Américas: dirigentes y liderazgos (1880-1960)
pertenza común ao grupo, ás sociedades e ao Estado creada por eses dirixentes.
Desta maneira focaliza a atención nas identidades étnicas e en como estas
asumiron a identidade americana e deron lugar a unha identidade complementaria,
a que tivo éxito en termos de integración dos inmigrantes na sociedade
americana e permitiu o desenvolvemento dun corpo dirixente étnico.
Pola súa vez, eses dirixentes tiveron que asumir certos riscos e aceptar determinados
resultados (p. 79).
Na segunda parte Alicia Bernasconi (CEMLA) analiza como se complementaron
a actividade xornalística e a actividade asociativa para intentar
influír de maneira decisiva sobre a comunidade italiana de Arxentina entre
1919 e 1920 (p. 85). Para tal facer céntrase nun caso concreto: a disputa de
varios líderes comunitarios no seo da Federación das Asociacións Italianas na
Arxentina. A disputa acabou por converterse nunha «batalla periodística» (p.
89) e estivo encabezada por L’Italia del Popolo e La Patria degli Italiani.
Eugenia Scarzanella (Universidade de Boloña) cuestiona o papel que puideron
desempeñar como líderes étnicos os intelectuais italo-arxentinos dentro
da comunidade italiana de Bos Aires. Para facelo utiliza un estudo de caso,
o dun grupo de médicos, arxentinos descendentes de italianos, do Hospital
Italiano de Bos Aires na década de 1930. As súas propostas a nivel nacional e
provincial en materia de política sanitaria e demográfica, inspiradas en teorías
de estudosos italianos e en situacións creadas polo réxime fascista, e a creación
da Asociación Argentina de Biotipología, Eugenesia y Medicina Social (AABE-
MS) en 1932, sérvenlle de punto de partida para abordar o tema.
Mariela Ceva (Universidade Nacional de Luján) aborda o papel dos
mediadores relixiosos na inmigración de traballadores da rexión italiana de
Friuli a Villa Flandria, unha poboación fabril próxima á cidade de Luján, na
provincia de Bos Aires. Malia a relación entre relixión e inmigración ser un
dos temas que menos interese espertou entre os/as historiadores/as latinoamericanos/as,
algúns dos estudos demostraron o importante papel que a esfera
relixiosa cumpría na adaptación dos inmigrantes á nova sociedade (p. 113).
Neste caso, e sen querer chegar a xeneralizacións, tal e como afirma a autora,
esclarécense algunhas cuestións a propósito ao liderado dun sacerdote inmigrante,
diferenciado en certo modo doutros polo status que lle concedía o propio
sacerdocio e polo acceso á información do que dispoñía.
Contribuíndo a este libro cun traballo sobre os grupos e algún dos individuos
que intentaron politizar na capital do Río da Prata a colonia española ou
segmentos dela, atopamos a Ángel Duarte (Universidade de Girona). O autor
esculca nas razóns e materiais culturais que estiveron detrás de tales procesos.
Concretamente céntrase na eclosión dos movementos políticos. Por un lado,
no republicanismo, especialmente no seu momento álxido entre 1903 e 1907
[ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (235-238) ]