Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

[ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (199-211) ]
A inmigración galega en Saint-Denis (1920-1945)
É probable que coa apertura das fronteiras por Franco en 1955 e a chegada
de milleiros de novos inmigrantes españois, algúns galegos se dirixisen de novo
cara a esta zona, pero é difícil sabelo, xa que nos censos franceses de posguerra
non figuran os lugares de nacemento precisos. Se moitos testemuños nos permiten
asegurar que as redes migratorias da provincia de Cáceres se reiniciaron
moi rapidamente (como o pon de manifesto a creación en 1972 dun Hogar de
los Extremeños en Aubervilliers), non foi o caso para os nativos da provincia de
Zamora, e non hai evidencias sobre os galegos. Pero é moi probable que dentro
dos 4430 españois censados en Saint-Denis en 1968 houbese algúns.
Canto ao perfil ideolóxico dos inmigrantes galegos, nada me permite afirmar
que foron máis ou menos católicos ou politizados que os demais membros
da comunidade española. As parellas compostas por un galego e outra española
adoitaban bautizar os seus fillos no Padroado da Plaine, agás no caso das parellas
mixtas. E hai que notar que unha das tres únicas nais solteiras rexistradas polos
padres claretianos entre 1923 e 1946 era unha galega de 37 anos.
Canto aos homes que deixaron Francia para iren combater nas milicias
ou no seo das Brigadas Internacionais durante a Guerra Civil, ningún deles
era galego. Non houbo tampouco galegos dentro do grupo de resistentes aos
ocupantes nazis. Mais estes dous feitos pódense explicar facilmente pola súa
escasa presenza en Saint-Denis cando estalaron estes dous conflitos. A maior
diferenza entre os galegos e os demais inmigrantes procedentes do estado
español entre 1919 e 1950 parece ser o seu carácter claramente masculino,
móbil e, en certo xeito, «aventureiro».