Baixar aquí o pdf - Consello da Cultura Galega

A inmigración galega en Saint-Denis (1920-1945)
acollidos polas autoridades municipais do PC e moi gabados polos seus actos
de resistencia. Durante os anos seguintes colocáronse placas conmemorativas
nas casas dos sete mártires e noutros concellos da periferia norte (Aubervilliers,
Drancy e Le Blanc-Mesnil), algunhas rúas recibiron nomes de resistentes
de orixe española.
A PECULIARIDADE DA PEQUENA COMUNIDADE GALEGA DO
NORTE DE PARÍS
É importante sinalar que a presenza galega, tanto en Saint-Ouen como en
Aubervilliers ou en Saint-Denis foi sempre moi feble entre as dúas guerras mundiais.
Utilizarei unicamente as cifras dos censos de Saint-Denis, por seren máis
fiables. Así, en 1921, o 1,4% dos fogares estaba dirixido por un galego ou, moito
máis raramente aínda, un español casado cunha galega; o 2% en 1926; o
2,5% en 1931; e outra vez o 1,5% en 1936. O que non ten absolutamente nada
que ver coa sobrerrepresentación dos nativos das provincias de Zamora e sobre
todo de Cáceres. En 1931, ano de maior presenza, soamente 23 fogares estaban
dirixidos por un galego (para un total de 896 fogares), o que representa a 52
persoas, se engadimos as parellas e os fillos que non naceran en Galicia.
De onde procedían estes inmigrantes? Os catro censos cos que traballei
mostran que a grande maioría deles viñan de poboacións do interior da provincia
de Lugo: 9 de 12 persoas en 1921; 16 de 22 en 1926 (72%); 21 de 32
en 1931 (64%); 7 de 13 en 1936. Repartíanse entre o sur da provincia, arredor
de Monforte de Lemos, e vilas próximas a Vilalba, mais sen que apareza un
lugar de procedencia moi determinado, ao contrario do que podía existir con
La Vera ou o Campo Arañuelo no leste da provincia de Cáceres.
A pesar dunhas cifras totais pouco representativas, tentarei poñer de relevo
o que asemellaba e disteraba á emigración galega das demais presentes en
Saint-Denis.
Aínda que as diferenzas sexan máis numerosas, primeiro imos ver brevemente
as semellanzas entre os inmigrantes galegos de Saint-Denis e os demais
españois. Nótanse en dous aspectos: o aloxamento e o traballo.
A grande maioría dos galegos vivía como os outros españois nas canellas
da Pequena España ou en vilas de chabolas ou barracas construídas por eles
mesmos. En 1921 e 1926, os escasos fogares galegos instaláronse na Pequena
España a carón de familias maioritariamente orixinarias das provincias
de Cáceres e de Zamora: atopámolos nas impasse du Chef-de-la-Ville, impasse
Dupont, etc. Mais, en 1931, notamos a aparición dunha pequeniña vila de
casopas ao nivel do 200 da rúa do Landy, preto do barrio Pleyel, onde cinco
[ ESTUDOS MIGRATORIOS. Revista Galega de Análise das Migracións, Vol. I, Núm. 2, 2008 (199-211) ] 0