Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

comunicación 54 . A cultura é polo tanto o saber xerado socialmente sobre a semántica do sistema. A
semántica dun sistema social mantense nos Medios de Difusión ao facer máis probable que a
comunicación teña éxito. Posto que é bastante improbable que a comunicación alcance a ninguén que
non estea fisicamente presente, os medios de difusión nacen para facer posible a comunicación máis alá
da interacción cara a cara. Foron aparecendo na evolución da sociedade, e co desenvolvemento social de
novas tecnoloxías. O primeiro medio de difusión foi a escritura. Coa escritura aparecen a simbolización
e a separación non só espacial senón temporal na difusión comunicativa. Este medio de difusión
multiplica as posibilidades de comunicación, e ao mesmo tempo de incomunicación. Luhmann asocia a
historia evolutiva dos sistemas sociais, coa creación de novos medios de difusión. Cando aparece a
imprenta, podemos empezar a falar de sociedade moderna, na terminoloxía de Luhmann sociedade
funcionalmente diferenciada. Tras a imprenta verán a luz nas sociedades complexas as
telecomunicacións co telégrafo, a radio, a televisión, o ordenador e internet como medios de difusión
progresivamente máis complexos e con capacidades de difusión crecentes. Agora chéganos con entender
que os medios de difusión foron xurdindo para solucionar o segundo grande ámbito de improbabilidade
da selección tripe que encerra toda comunicación: fan máis probable que a comunicación chegue os seus
destinatarios.
Persoa, identidade, emocións e comunicación social: acoplamento estruturais.
A interpenetración é pois o modo específico de acoplamento estrutural entre sistemas en co
evolución recíproca, dependentes o un doutro (conciencia e cerebro, ou sistemas psíquicos e sistemas
sociais). Cada sistema usa a complexidade do outro para constituirse. Sociedade e conciencia son
sistema e contorno. Non todo o que se comunica forma parte do codificado como información na
conciencia. A sociedade debe asegurarse o grao necesario de integración das conciencias. Os
pensamentos son só socialmente importantes ao ser comunicados, e o seu significado é diferente do seu
significado comunicacional. Só a través da integración social a conciencia pode elevar a súa
complexidade e o seu autocontrol. Os eventos, que desaparecen, son os que fan posible a
interpenetración, que non é casual, senón esperable grazas á acción da linguaxe. Porque a comunicación
lingüística fai das conciencias un medio preparado para coller formas comunicativas (interpenetración
social), comunicación pensada. Ademais, a conciencia pode facer uso da linguaxe como medio para
impoñer as súas formas (pensamento comunicado). E é polo tanto a linguaxe quen realiza o acoplamento
estrutural. Polo que dada a repetición e a previsibilidade do acoplamento na linguaxe dáse a co-
evolución, a mutua evolución. Os sistemas interpenetrados non poden controlar a complexidade do
outro, nin intervir nos seus contidos, aínda que sempre achegan algo á complexidade do outro sistema 55 .
Persona é unha estrutura social mediante a cal os sistemas sociais poden atopar unha dirección para
a produción de comunicacións. Dende un punto de vista sociolóxico as persoas non son corpo nin
conciencia, son estruturas sociais que permiten a atribución de responsabilidades comunicativas.
Persona é un contexto nos que as posibilidades de comunicación se ven limitadas, facendo máis
54 Luhmann 1974, 1975, 1981, 1987, 1990, 1995 Soziologische Aufklärung 1-6.
55 Corsi 1996: 99-101.
~ 34 ~