Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

presente. Evolución é cambio imprevisto que se estabiliza. É un cambio non predicible. A evolución
social ten lugar con tres mecanismos: os procesos de variación, de selección e de estabilización
evolutivas. Os sistemas sociais diferéncianse internamente na súa evolución ao cumprir a súa función. A
evolución social é polo tanto a evolución da diferenciación social. A diferenciación xera primeiro
sistemas e posteriormente, ao aumentar a complexidade, aparecen os subsistemas: sistemas parciais
internos ao sistema cumprindo funcións específicas.
Forma: Unha forma é unha diferenza que divide o mundo en dous lados, e indica ou selecciona un
dos dous lados esquecéndolle o outro. Non é o contrario do contido, o seu continente; nin tampouco o
complemento do fondo. No cálculo de Spencer-Brown (Laws of Form 1024 ) é a selección dunha diferenza
sobre a que se pode operar: quimicamente, psicoloxicamente ou socialmente.
Imaxinario social: Os imaxinarios sociais son esquemas de observación que sinalan un elemento
dunha distinción como relevante (delgadeza), ocultando sempre o carácter de selección realizada nun
sistema social. Con repeticións recursivas fan plausible a súa propia relevancia. Os medios de
comunicación de masas, como memoria do sistema social, son esenciais para a xeración, uso e difusión
dos imaxinarios sociais. O sistema social diferenciado funcionalmente contemporáneo opera xerando
comunicacións sobre os imaxinarios sociais. Os imaxinarios sociais fan plausible a comunicación en
situacións de alta complexidade ao reducir esta con observacións sobre a diferenza (forma) relevancia /
opacidade.
Información: Luhmann usa o concepto de información en dous sentidos. Primeiro, a información é
unha selección que se fai nun proceso de comunicación, onde se elixe algo como susceptible de ser
comunicado. En segundo lugar, a distinción información/non información é o código binario dos medios
de masas, onde todo o que é seleccionado como noticía ou para unha reportaxe é elixido como contido
informativo, pero o que hoxe é información mañá xa non o será, ao esixir os informativos información
sempre nova.
Interacción: É específica do sistema social interacción a presenza física dos sistemas implicados na
comunicación. Esa presenza física determina os trazos e as posibilidades de comunicación da
interacción. A interacción nace na dobre continxencia, é o sistema social que aparece cando dous
sistemas psíquicos perciben que se perciben mutuamente. É dicir, cando un deles selecciona tendo en
conta a presenza do outro. A percepción reflexiva é unha pre requisito das interaccións, así como o uso
dalgunha linguaxe. A interacción é o máis simple dos sistemas sociais, pero é de alta complexidade.
Emerxen evolutivamente nas sociedades diferenciadas por segmentos, sen desaparecer coa posterior
evolución social.
Interpenetración: Penetración é o feito de que un sistema pon a disposición doutro a súa
complexidade, e interpenetración é cando esa posta a disposición, é mutua; de tal maneira que un
posibilita o outro ao facelo. Iso é o que sucede cos sistemas psíquicos e os sistemas sociais: están
interpenetrados e estruturalmente acoplados. Cada un depende do outro sen poder ver a súa
complexidade, a súa desorde, sen poder calculalo. Interpenetración é o modo específico de acoplamento
entre as estruturas de sistemas que coevolucionan reciprocamente. Os sistemas psíquicos e os sociais
dependen os uns dos outros pois cada sistema usa a complexidade do outro para constituirse.
Linguaxe: é o medio en función do cal se fai probable a comprensión da comunicación, pois permite
comunicar máis alá do percibido, do presente. Usando símbolos pode realizar a súa función mediante
xeneralizacións simbólicas. Permite a reflexión e é o medio no que se adaptan os sistemas de sentido:
sistemas sociais e psíquicos.
Medios de comunicación simbolicamente xeneralizados: Os MCSX fan máis probable que unha
selección de ego sexa aceptada por alter. Son estruturas sociais que foron aparecendo para asegurar o
éxito da comunicación en situacións de alta complexidade e continxencia. Son xeneralizados porque
desenvolven a súa función na medida en que non dependen de situacións concretas. Xeneralizan o uso
do sentido, a selección dun sentido concreto fronte a outros nunha comunicación concreta, e fano
mediante úsoo de símbolos. É dicir, dan unidade co símbolo ao mesmo tempo que universalidade ao
permitir o control de situacións concretas. Funcionan xerando un sistema de atribucións: ego selecciona
o amor no seu actuar e experimentar, ao comunicarllo/llelo a alter, este debe de atribuirlle a selección e
decidir coordínase ou non a súa propia selección coa de ego. Os MCSX funcionan cun código binario,
con dous valores e crean así información. Existe sempre unha preferencia social por un valor,
colocándose o código do lado positivo do valor, e xerando expectativas de aceptación. O valor negativo
1024 Spencer-Brown 1979.
~ 308 ~