Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

sentado con outros usuarios con menores capacidades ou máis deteriorados, Eladio axúdalles con
paciencia.
Eladio estudou ata case finalizar secundaria nun dos Institutos públicos de Esteiro. Recorda a
tódolos profesores que o saúdan polo pobo cando o ven. Deixou a secundaria “porque non se lle daba”
para comezar a “carreira de electrónica”. Estudou catro anos pero deixouno porque os talleres eran
especialmente difíciles. Traballou uns meses nun taller de electricidade pero deixouno pronto, sen volver
realizar traballo remunerado ningún ata cobrar a Pensión Non Contributiva que percibe agora. Abandona
os estudios e volveuse á casa. Alí di que estivo bastantes anos, “estudando pola súa conta”. Ía moito á
biblioteca pública. Pero tivo que deixar de ler polos seus problemas coa vista. Un médico dáballe
vitaminas que logo Meón, o seu actual psiquiatra quitoulle.
Uns veciños, cree, roubáronlles un portalón nos días de antroido. El atribúe a aquel incidente e os
seus problemas de visión o seu estado actual. Comezouse a obsesionar con que o vixiaban e o
perseguían. Nalgún momento dunha das súas primeiras crises rematou nu no medio do monte próximo á
súa casa. En plena noite atopouno a Garda Civil. Este último incidente relátao unha usuaria de Pérgola
durante un taller de pasta de papel. Cando Paula o remata de contar, Eladio dille suavemente: “non se
poden contar en público as cousas persoais dos demais”.
Eladio probou con varios psiquiatras ata chegar a Melón na USM de Esteiro. Parece que lle deron,
di, bastante pronto coa medicación que estabilizaba o seu comportamento. Inxéctanlle cada dous
semanas e debe tomar sete pastillas cada día, dállas/llelas a súa nai coas comidas. As fins de semana e as
tardes pásaas principalmente durmindo ou vendo películas antigas no seu DVD. Axuda na casa e na
horta que mantén a súa nai.
PEREGRINA vive hoxe coa súa parella, quince anos maior que ela, nunha casa próxima á casa da
súa nai e a da súa irmá. Esta última é a que se ocupa de dalo cada mañá temperá as sete pastillas que
debe tomar, o preparar o almorzo e a acompañar á porta onde a recolle a furgoneta de Pérgola. Non é
capaz de articular case ningunha frase completa. Queda atascada, sen atopar a palabra que busca nin a
recoñecer sempre que lle ofrezo diferentes opcións. O seu médico, dime, culpa á medicación deses
efectos, pero ela cre que é a enfermidade e os anos de alcoholismo. Os seus ollos están apagados,
tardando uns segundo en contestar ás preguntas, sorprendéndose de facelo coma se espertase cada
minuto dun profundo letargo.
Naceu en 1961 no mesmo pobo costeiro onde agora reside. O seu pai era banqueiro ao mesmo
tempo que médico. A súa nai mestra de primaria no pobo. Peregrina é a terceira de sete irmáns. Os
primeiros anos criouse no pazo familiar cos seus irmáns, cursando os seus primeiros anos na escola
local. Para realizar a primaria e a secundaria a familia pasa a semana en Santiago, onde ela estuda nun
colexio privado católico ata rematar a secundaria. O curso previo á universidade realízao coas súas
mesmas compañeiras do colexio nun instituto da capital. Logo inicia dous anos de Farmacia na
Universidade de Santiago ao mesmo tempo que fai en Coruña ata cuarto de inglés na Escola de Idiomas.
Deixa a carreira porque non dá máis, di.
Pasa a vivir durante catro anos en Inglaterra, onde estuda inglés ao mesmo tempo que coida nenos,
traballa nalgún restaurante e en varias tendas. Regresa entón a Galicia, onde di comezar a sentir
problemas. Por aquela época, confesa, bebe bastante alcohol. Coñece entón a súa parella actual, coa que
viviu dende entón. El traballou ata hai pouco como axudante de farmacia, pero agora está no paro tras 30
anos. Faille a comida cada día, pasean por a tardes e ven a televisión cada noite.
Tras regresar de Inglaterra traballa dando clases de inglés na casa da súa nai durante tres anos. Vaise
a Canarias durante un par de anos, logo a Cataluña para finalmente regresar definitivamente a Galicia.
Coa súa parella viviron en varias localidades da bisbarra, incluíndo unha tempada en Santiago para
rematar residindo na casa familiar preto da súa nai.
Acudiu a Pérgola polos seus familiares: “para estar entretida e facer algo”. O último inverno volveu
beber. O seu médico, Melón da USM de Esteiro, receitoulle ese medicamento que che fai rexeitar o
alcohol. A súa enfermidade, unha Esquizofrenia Paranoide que coñece dende que veu a Pérgola, pero
que non é capaz de describir debido á medicación; a súa enfermidade leva consigo alucinacións, mal
humor, e sobre todo ela bebe cando non pode máis. Pasa longas tempadas sen facelo pero de súpeto,
apetécelle e bebe.
ELADIA naceu en 1963 nunha parroquia rural da costa, sendo o único neno dunha parella de
agricultores. A súa nai é a dona da casa onde o pai de Eladia veuse a vivir. Eladia viviu sempre cos seus
pais, estudando primeiro na escola preto da casa familiar, e logo con varias veciñas onde aprendeu a
coser. Os seus dous irmáns, que non padecen ningunha EMG, están casados “fora dá casa”. As súas
~ 291 ~