Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

En tódolos casos a rutina, a presenza de familiares ou compañeiros coa mesma problemática son os
espellos nos que miranse. Sen eles o curso da EMG seguiría e non se atallarían as crises periódicas que
levan consigo. A experiencia de moitos anos de curso da EMG xunto coa presenza ao seu arredor
doutros que lles comunican os seus cambios de humor ou estado, son a clave. Cada usuario é
veladamente consciente desta realidade, e non separase da súa familia, dos outros usuarios de Pérgola. O
cal non impide por suposto os “fallos” no sistema, pois os ingresos e recaídas repítese.
A imaxe con que definen a súa pertenza a Pérgola é maioritariamente a de traballadores. Acoden á
nave industrial para traballar nos distintos talleres. Identifícanse ante os habitantes de Esteiro como:
“estou en Pérgola”, sen engadir nada máis.
Ao ser preguntados sobre os beneficios de pertencer a Pérgola, case todos contestan algo parecido.
Indican que aquí os entenden, quérenos, escóitanos e que reciben cariño. A distinción integradora é
clara. Fóra da asociación non saben quen son, dentro, son alguén. Mesmo de cara ao público exterior, e
malia o estereotipo negativo que xeralmente oculta, pertencer a Pérgola sérvelles para xustificar o seu
estado, as súas rarezas ante os estraños. A EMG en Pérgola comunícase e vívese. Con ela outórgase
identidade, e sendo un elemento normalmente excluínte a EMG convértese na crave da inclusión, polo
menos dentro da propia asociación e no ámbito local.
No capitulo seguinte, previo ás conclusións, volvemos aos socialmente encargados da xestión da
EMG en Galicia. Describimos a perspectiva dende a que observase a EMG na xestión informática do
SERGAS. Situamos esta entrevista separada dos tres capítulos precedentes, fora do capítulo centrado
propiamente nos xestores, por achegar unha perspectiva non médica da complexidade social que
viñemos describindo. As observacións que axiña pasamos a relatar sérvennos como ponte inmediata cara
ás conclusións desta investigación, pois volven recordarnos unha das claves teóricas subliñadas na
primeiro parte: a imposibilidade de abranguela complexidade.
~ 252 ~