Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

pagar Pérgola, en comida, nalgún café, e sobre todo en tabaco. Esta sempre inquedo sen ser capaz de
permanecer sentado máis de vinte minutos. Repite unha e outra vez as mesmas contestacións. O seu
humor é sempre afable, cun permanente sorriso e un cigarro na man. Non é capaz de articular frases
longas, as que pronuncia, lánzaas ao aire con certa présa, cambiando rapidamente a mirada de sitio.
Utiliza un retrouso coa que saúda, se despide ou simplemente inclúe en calquera momento no seu
diálogo con outros: “OK Boy”.
Durante tres anos asistiu ás miñas clases de inglés e filosofía cada xoves en Pérgola. Normalmente
non aguanta máis de dez minutos sentado. Levántase educadamente, pide permiso para fumar ou tomar
un Almax 829 , ao mesmo tempo que frega con cara de dor a barriga. En cada clase, en calquera momento,
preguntame sempre dúas cousas: “¿Canto se tarda en aprender inglés?” y “¿Canto te levou aprender a
ti?” Pouco despois lanza as dúas mesmas afirmacións cunha profunda convicción: “Temos que aprender
inglés dende o principio: a, e, i, ou, ou...”, e “A Miña sobriña fala inglés perfectamente”.
Inmediatamente marcha coa excusa de ir ao baño, máis ben a fumar. De cando en vez faime, cando nas
nosas clases sae algún tema relixioso, algunha pregunta: “¿Adán e Eva, realmente existiron?”, “¿Porque
existen tantas linguas? É, ¿polo da Torre de Babel?” As miñas contestacións non afectan en absoluto as
súas preguntas, que inevitablemente repitense cada semana.
Eladia 830 : “Non sei se o contei ben, pero, ¡por favor! ¡ Que non me ingresen de novo no
manicomio!”.
Eladia naceu en 1963 nunha parroquia rural da costa, sendo a única filla dunha parella de
agricultores. A súa nai é a dona da casa onde o pai de Eladia veuse a vivir. Eladia viviu sempre cos seus
pais, estudando primeiro na escola preto da casa familiar, e logo con varias veciñas onde aprendeu a
coser. Os seus dous irmáns, que non padecen ningunha EMG, están casados “fora dá casa”. As súas
cuñadas viven preto. Viven soas, pois os irmáns de Eladia traballan fóra de Galicia. As fins de semana
achéganse cos cinco sobriños. Eladia “só sabe” dun familiar afastado que tivese unha enfermidade como
a súa.
A conversación con Eladia é complicada ao mesturarse os seus delirios na narración. Por exemplo,
di nacer na súa casa, pero rapidamente cunha voz suave pasa a describilos pormenores dunha certeza coa
que vive: un segundo nacemento ao ser adoptada nun das viaxes do seu pai. Pero, sen unha aparente
relación, aclara que este segundo nacemento é imaxinario. Mestura constantemente fantasía, delirio,
imaxinación, alusións relixiosas e realidade.
Estuda na escola parroquial ata rematar primaria. Non se lle daba moi ben, polo que os seus pais a
envíana aprender costura cunha veciña. Pouco despois traballa como serventa en varias casas de
Santiago e A Coruña. Non recorda ben os motivos pero remataron despedíndoa ou deixando ela os
traballos. Normalmente por temas de malos entendidos ou por que a miraban mal. Ela di ser tímida,
cústalle relacionarse e a xente a mira mal.
829 Pastilla para a acidez ou dor de estómago.
830 Reconstrución sobre entrevista, cadernos de notas, fichas, historial etc.
~ 243 ~