Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

Emilio González recoñece na súa tese que se fixo cargo dunha USM onde “impuxéronlles” 821 o
traballo interdisciplinar “dende arriba”, sen estar realmente formados ou preparados para iso. Neste
sentido cada grupo “respecta” o traballo do outro, pero cada un “critica” o traballo dos outros. Todos son
conscientes das críticas mutuas, dialogando con elas constantemente. A crítica a administración como
causa é un equivalente funcional dos sistemas relixiosos, pois lava culpas e permite unha “certa
observación exterior” exculpadora das deficiencias propias. Os psicólogos ven como a súa terapia é
menosprezada polos médicos, que todo o arranxan cun psicofármaco ou mandanlles a eles facer tests sen
moito sentido, ou sen comprender, os psiquiatras, o seu verdadeiro valor. Non obstante non atopan
contradicións na complexidade de escolas existentes na psicoloxía. Os asistentes sociais non entenden
porque son sempre os que máis papelamen teñen que facer, conseguindo a maior parte dos recursos,
pero non por elo son suficientemente valorados. Os coidadores, especialmente os enfermeiros, achacan
ás unidades unha falta de tempo para escoitalos. Son os que máis tempo pasan cos EM pero non
escoitase seriamente a información que poidan achegar. Para os pacientes os malos son sempre os máis
próximos, os coidadores, psicólogos ou enfermeiros, mentres que o psiquiatra é visto, din tódolos dos
equipos, como o deus que lles dá as medicina e soluciónalles os seus problemas 822 . Os psiquiatras
finalmente critican a astucia da administración sen unha formación axeitada, pero non cuestionan nin
por asomo o seu liderado “médico”, nin as súas consultas privadas “complementarias” en ningún
momento.
821 González 1999.
822 Grupos de discusión de psiquiatras, médicos e coidadores da USM A Coruña.
~ 237 ~