Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

O proceso remata cun paso sen final: vivir cunha EMG. O comportamento estraño ten explicación
na EMG, pero aínda que a medicación axude, os seus fillos, maridos, pais ou irmáns seguen mal.
Tódolos familiares de EMG explicanme a súa aceptación do diagnóstico, ao mesmo tempo que tódolos
enfermos explicanme outras causas para dar conta da súa estraña forma de ser. Os psiquiatras definen
esta non aceptación como un síntoma do mal funcionamento cerebral de toda EMG (ou por unha mala
aprendizaxe se falamos dende unha psiquiatría máis psicolóxica ou psicoanalítica).
Cuarta fase: o futuro incerto.
A maior parte dos familiares de Pérgolas son persoas de certa idade. A incerteza que se lles formula
entón é, ¿que vai suceder cando eles xa non estean ou xa non os poidan atender? A preocupación e
incerteza da que falamos dende o principio deste capítulo non ten final. A conciencia de que a súa única
achega é estar aí para o enfermo agudízase. A súa preocupación foi atendelos, reorganizando as súas
vidas en torno á EM, a incerteza volve aparecer ante un futuro sen os seus coidados. A intimidade
familiar coa EMG é a intimidade coa incertidumbre, nunca desaparece.
~ 223 ~