Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

que el non consume, que todo o problema é as amizades. Mariana dille entón, que no caso do seu fillo
hai dous problemas unidos, e ata que non teña solución o problema das drogas, non os poden axudar en
Pérgola co problema da Esquizofrenia paranoide diagnosticada ao seu fillo. A nai de Pancho media
entón entre Mariana e a nai de Edmundo. Cóntalle detalles da historia de drogadicción do seu propio
fillo, usa un vocabulario sinxelo pero moi directo. Dille basicamente que o seu fillo mentía unha e outra
vez con tal de conseguir unha dose. Ata que ela negoulle a posibilidade de entrar na casa ata que estivese
limpo de drogas o seu fillo non a tomou en serio.
A nai de Edmundo permanece entón calada un bo anaco. Mariana cóntalle o que fai Edmundo, o
esquema ou ciclo repetitivo que quería que ela percibise. Edmundo ten un ingreso, no hospital
estabilízanlle coa medicación. Volve entón á casa da súa nai compensado e compórtase de forma
educada con ela. “¿Non é verdade?”, pregúntalle entón, e a nai asente. Pasa unha semana ou dous na
casa, comportándose ben, tomando a medicación coa que vén do hospital. Volve entón aos talleres de
Pérgola. Entón chámano da banda de música onde toca, o seu fillo sale unha vez ou dous a tocar con
eles, gaña algo de diñeiro e pouco a pouco volve comportarse mal. Vostede pregúntalle se consumiu, e
el respóndelle que non. Vostede creo, e de súpeto volve outra vez unha crise que dará lugar a un novo
ingreso. Mariana repítelle entón, unha e outra vez, que, ou asume que é un toxicómano. e que lle está a
vostede enganando, ou non poderemos facer nada por el en Pérgola. A nai asente pouco convencida,
escoitando, asentindo sen apenas dicir nada máis.
Tras unha hora e pico de conversación, dous das nais din ter que irse para poder coller o autobús que
as leva durante hora e media ao outro lado da serra de Oleiros. Durante a reunión Mariana estivo sempre
de pe mentres as nais sentanran na sala de conferencias da casa de cultura de Esteiro. Rematala reunión
coas nais saíndo en parellas, tras darlle as grazas a Mariana. Repítenlle que compartir a información
sobre casos similares é o que máis lles axuda.
Venres: excursión con grupo do outro centro de Pérgola.
Sobre as dez tódalas furgonetas chegaron cos usuarios. Pasamos tres cuartos de hora esperando.
Fórmanse finalmente os grupos para as tres furgonetas. Tódolos monitores salvo Mónica e Macarena
que quedan “facendo papelame” no centro distribúense polas furgonetas. Tódolos usuarios salvo Pastor,
que ese día ten cita na Unidade, soben tamén ás furgonetas. Eu subo detrás con Maro como condutor, e
catorce usuarios. Nas outras dúas furgonetas van outros vintedos usuarios e tres monitores. Suman un
total de trinta e cuarto usuarios con cinco monitores (recollemos a Marvel ao pasar por Esteiro).
A nosa primeira parada é nunha casa de madeira ao bordo da estrada nos arredores de Navia onde
está o outro centro de Pérgola. É o edificio cedido polo Concello. Lévanos case media hora chegar.
Durante o traxecto no interior da furgoneta uns charlan, outros cantan, a maioría mira distraído a
paisaxe. Síntome con Eladio. Charlamos mentres nos escoita Pablo atentamente. Eladio cóntame como o
seu profesor de filosofía no instituto de Esteiro ensínolle os principais filósofos (é unha conversación
que repetimos cos mesmos contidos e recordos ao longo destes tres anos). Nárrame tamén como o
INEM fixolle ir a un instituto por diante do cal pasa a furgoneta. Tivo que facer un curso de
electricidade para poder cobralo paro. Ao cabo dun anaco Pablo advírtelle que teña coidado comigo, que
~ 211 ~