Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

As diferentes achegas dos oíntes non suscitan un diálogo, polo menos non aparentemente. Falan un
tras outro sen directamente responderse entre si, como illas de discurso sen conexión entre si. Sucédense
intervencións ás que os oíntes en cada caso asenten. Transcribo algunhas a xeito de exemplo. Un di que
o suxeito non pode ser obxecto, non pode ser un simple obxecto do discurso médico. Debería ser máis
ben un enunciado de si mesmo. Outro oínte cita literalmente unha frase que remata indicando “os
efectos terapéuticos da interpretación inexacta”. Un máis di ver contradicións no artigo de Mannoni,
pois argumenta que afastase da interpretación de Lacan. A súa achega non é tida en conta, non ten o
movemento aprobatorio de asentimento das cabezas de varios dos presentes como en otras ocasións ao
longo da charla. Remata a sesión tras unha hora e media de duración.
~ 189 ~