Orden social e loucura en Galicia - Repositorio Institucional da USC ...

citados están Mira (MIR), Marta (enfermeira), Mina (Traballadora Social) sumando un total de sete.
Tocan uns cantos temas de organización interna (vacacións, permisos,...) para inmediatamente comezala
presentación dos casos novos ou primeiras.
Marco fala dun caso dun rapaz novo remitido por medicina xeral cun problema de erección nas
relacións sexuais. Marco califica de machista a formulación do médico de cabeceira, así como, que debe
de haber “algo máis gordo por debaixo”. Na adolescencia apréndese tamén a base de erros no sexo, co
tempo todo acabase manexando. Mauricio sinálame que eles ocupanse sobre todo de “neuroses”, que os
asuntos gordos, as “psicoses” están nos Hospitais. O pai non axudouno cando o paciente tentou falar con
el. Marco propón non darlle demasiada importancia cando Mauricio proponlle exploración do urólogo
coa intención de que vexa fisicamente os seus xenitais como normais e romper coa “castración
psicolóxica”. Marco di que como é a “primeira” deste caso necesitará máis tempo para completala
Historia. Pasa enseguida ao seu segundo caso. Unha rapaza con episodios de comer obsesivo, angustia e
inxestas. Parece unha Anorexia cun intento de suicidio hai dous anos. Marco non ten claro o caso.
Sospeita existe un problema maior oculto nestes episodios que serían formas de imitación. Mauricio
formula unha dúbida: se é unha obsesiva, ou polo contra unha histérica. Reflexiona a continuación que
hai que ter coidado porque o prognóstico, o tratamento, e sobre todo a medicación, son diferentes.
O último caso do psicólogo é da súa consulta da semana pasada en Argo. Preséntao unha psicóloga
en prácticas que dubida moito falando, logo apuntará Mauricio, máis do que percibiu da paciente que da
súa patoloxía ou dunha hipótese de diagnóstico. Eva é unha muller casada cun viúvo. Volveu de Suíza
tras unha ruptura co seu noivo. Xa en Argo entaboou relacións cun viúvo con dous fillos co que rematou
cansándose. Eva ten medo de que o seu marido xa non a queira. Necesita, di, ter un fillo del. Os seus
fillastros quérena a ela, repite, máis que ao seu pai, pero presenta unha clara angustia ao relatar como na
Casa (os familiares do seu marido) falan e poñen “nun altar” a primeira muller. Eva relata ademais o seu
medo á vixilancia do seu antigo noivo. Vixíaa para raptala. Mauricio dille que o como escollese
presentar un caso, non é nunca algo arbitrario. Entón, confirma o diagnóstico pero engade que cre que se
trata dun castigo dun curandeiro local por rompelas normas. Mauricio di que a paciente negouse a acudir
ao curandeiro, pero el pasou polo bar. No bar estaba o curandeiro e Eva recoñeceuno.
Mira presenta un caso dun internamento dun paciente que pasara pola consulta dous ou tres días
antes. Onte estaba aínda en Conxo tras dous ou tres días no Clínico. Pronto daríanlle de alta e pasarianlle
de novo pola consulta. Trátase dun varón cun Trastorno Bipolar que na consulta parecía supeditado á
súa muller. Tivo Miro dificultades para diagnosticalo e falar con el. Miro dubida e dí que quizais debía
medicalo máis para previla crise. Mauricio sinala entón que a etiqueta diagnóstica serve para facer
diferentes prognósticos, e que se tivo dificultades nese sentido, é normal que fose conservador coa
medicación. O psicólogo da Unidade, Miro, di entón que ante unha psicopatoloxía grave só cabe unha
resposta terapéutica: “medicación forte sen dubidar”. Mauricio respóndelle que esa é a resposta “típica
dos psicólogos ante os trastornos graves”. Senten, engade, un respecto pseudo místico polos
psicofármacos. Mirando a Miro indícalle: “creo que o desencadenante da crise foi exterior”. O
comportamento descrito na Historia remitida polo Clínico non concorda cunha fase maniaca típica. Pode
~ 176 ~